De Kindervriend (2)

Foto: flickr, by žųĦą!ŕ ăĦмąď

Als ik mijn fiets op slot zet merk ik al dat er iets niet in orde is: het is veel te stil op de parkeerplaats. Pas als ik door de schuifdeuren naar binnen loop, weet ik wat ik mis: de hoge stemmetjes van jongetjes die elkaar af proberen te troeven. Van nature ben ik niet paranoia, wel doe ik enigszins ontgoocheld mijn boodschappen: zonder teleurgestelde bekkies is er weinig aan. Nietsvermoedend reken ik af en duw mijn karretje richting uitgang.

Plotseling wordt er een spaak tussen mijn wielen gestoken, en hangt er iemand aan mijn nek.

'Stomp hem in zijn ballen', wordt er geschreeuwd. Ze komen van alle kanten: uit het dropwinkeltje, uit het restaurant met zeebanket. Ze hebben vriendjes ingeschakeld, enkelen komen zelfs aan touwen naar beneden glijden.

'Pak zijn plaatjes!'

Met een blauw oog en uitgetrokken haren strompel ik de parkeerplaats op, een paar hardnekkige jongetjes sleep ik nog steeds met me mee. Een bejaard stel staat mijn overlevinggevecht geïnteresseerd gade te slaan.
'Hij moet zijn armen meer gebruiken', zegt de man tegen zijn vrouw.

Als ik bij mijn fiets aankom hebben ook de meest fanatieke bijtertjes eindelijk losgelaten. Mijn eieren zijn kapot gevallen en de melk is leeggelopen in mijn tas. Thuis fatsoeneer ik me, als ik een beetje bijgekomen ben pak ik pen en papier.

'We'll meet again', mompel ik tegen mezelf, terwijl ik de kat van tafel veeg.