Invasie

Foto: flickr, by cheetah100

Het eerste spinnetje hing aan de bovenste plank van de boekenkast. Hij was zich aan een draadje naar beneden aan het zakken, ik zag in mijn ooghoek iets bewegen en gooide hem naar buiten. De volgende dag hingen er twee tussen de beeldjes op de vensterbank. Ze waren net zo klein als de eerste, ook deze pakte ik in een papiertje, even keek ik ze aan voordat ik ze weggooide. Ik kon de oogjes niet zien, maar ik verbeelde me dat ze tegen me zeiden: 'gooi maar weg, we komen toch wel terug.'

De volgende dag, bij het ophangen van de was, hingen er vier spinnetjes tussen de waslijnen op het balkon. Ik veegde ze samen, en nam er ook nog eentje mee die weg wilde kruipen onder de rand van het balkonhek.  Ik haalde het papiertje terug van onder de rand en opende het, ik wilde zien of ik hem te pakken had gekregen. Tientallen spinnetjes krioelden in een kluwen in de holte van mijn hand: ik had het hoofdkwartier ontmanteld.
  Ik liet het witte keukenpapier van het balkon af zeilen, de kluwen klauterde van onder het papiertje naar boven, met honderden pootjes schuifelden ze naar de rand en heel zachtjes hoorde ik in de wind piepen: 'we'll be back...'
  Als de bel gaat zal ik de komende dagen eerst goed door het kijkgaatje loeren.