Gered

Foto: flickr, by Laurel F

Toen de trein begon te rijden, rolde er vanonder de bank voor mij een rood stuk fruit tevoorschijn. Ik ben niet zo goed met fruit. Het leek op een sinaasappel, maar het was net een stukje exotischer. Aangezien op de bank voor mij iemand eten naar binnen zat te werken, kon het goed zijn dat dit roodachtige stuk fruit van haar was en dat het per ongeluk gevallen was.
  Ik hield het stuk fruit in mijn hand en bestudeerde het. Was dit net in een winkel gekocht, of lag het al drie dagen in deze trein heen en weer te rollen? Ik wilde liever niet met een overduidelijk verrot stuk fruit aan komen zetten, en dan vragen of dit soms van haar was. De onprettige gevolgen hiervan zouden legio kunnen zijn.
  Ik besloot het fruit zolang op de lege plek naast mij te leggen, misschien loste dit probleem zichzelf wel op.
  Een kwartier later lag ik met mijn hoofd tegen de ruit te slapen, toen ik ineens iemand in mijn oor hoorde fluisteren. 'Heb jij mijn fruit', vroeg een vrouw zachtjes. Ik schrok me kapot. Ze had zich omgedraaid en hing half over de leuning voor me. Ze wees naar het nog steeds zeer rode stuk fruit, dat een beetje op zijn gemakje op de zitting lag, in een hoekje tussen mijn tas en de leuning.
  'Is dat uw fruit?', vroeg ik, 'ik wist het niet zeker.' 'Wat fijn dat je hem gered hebt.'
  Tien minuten later liep ik, de exotische fruitredder, gewoon, net als de rest van de mensen, over het perron.