Toneelstuk

Eén van de aardige aspecten van de menselijke conditie, is dat we allemaal neurotische verhalenvertellers zijn. Zelfs kleine kinderen hebben al in de gaten dat ze een narratieve dekmantel nodig hebben om hun driften cultureel verantwoord te kunnen kanaliseren.
  Zo'n narratieve dekmantel noemen we dan bijvoorbeeld 'doktertje spelen'.

  De ene dekmantel is ingenieuzer dan de andere,  de dekmantel van de Jihad lijkt me één van de meer doorzichtige. Toch kan het geen kwaad ook zo'n dekmantel eens een tijdje demonstratief weg te trekken en te laten zien wat er onder zit. Ik stel dan ook voor dat de Nederlandse media de afkorting IS twee maanden lang vervangen door de afkorting LKMM: Leger der Kansloze en Moordzuchtige Mannen.
  Onderdeel van opgroeien is dat we cowboytje en indiaantje vervangen door belastingadviseur en loodgieter. Werk je daar niet aan mee, dan verspeel je je recht op een rol binnen ons toneelstuk.

Eikeltjes

Vorige week deelde zomergast Reinbert de Leeuw ons mee dat er twee soorten mensen zijn: zij die de sublieme ervaring van het luisteren naar klassieke muziek kennen en de armzalige soort die deze ervaring niet kent.
  'Die mensen zijn eigenlijk een beetje dood', waren Reinberts woorden ongeveer.
  Gisteren liet zomergast Ionica Smeets een filmpje zien van de natuurkundige Richard Feyman die verklaarde dat er twee soorten mensen zijn: zij die de sublieme wiskundige principes achter de werkelijkheid leren kennen en zij die in treurige onwetendheid hierover rondploeteren.
  Laten we volgend jaar Pluizerd de Eekhoorn als zomergast uitnodigen. Die kan dan verklaren dat er twee soorten dieren zijn: zij die de zalige smaak van eikeltjes kennen, en zij die ronddolen over de aardkorst zonder ooit een enkel eikeltje op te hebben gepeuzeld.

Spaghetti

Het is volgens mij één van de grootste misvattingen rond een organisatie als IS, om deze in eerste instantie als een religieuze beweging te zien. Als je het al religie kunt noemen, dan is het de religie van de voetbal-hooligan.

  Alle remmen mogen los, er mag gemoord en verkracht worden en dat ook nog eens gerechtvaardigd door een flinterdun vijgenblaadje van religiositeit.
  Had er toevallig een boek over het Vliegende Spaghetti Monster in de buurt gelegen, dan werden we nu op video's door baardige jongens ernstig toegesproken over de verplichting elke avond spaghetti te eten, en anders komen ze helaas, het spijt ze zelf ook heel erg, ons hoofd eraf hakken.
  Want zo staat het nu eenmaal geschreven in het Grote Spaghetti Boek.

Verval

Het is dat er nog geen supermarkten bestonden toen Dante Alighieri zijn Goddelijke Komedie schreef, anders had hij zeker nog een kringetje aan de hel toegevoegd: de Kring der Boodschappen Doen.
  Er zijn vele redenen waarom een bezoekje aan de Albert Heijn gelijk staat aan een uitstapje naar de hel, maar één van de belangrijkste is toch wel dat je gedwongen bent de Drie Stadia van het Mannelijk Verval © te aanschouwen.

  Om te beginnen zijn er de Jongetjes. Deze barsten van levenslust en komen aanrennen met een fles Coca Cola Light alsof ze de Heilige Graal hebben veroverd. Het zij ze gegund, want voor ze het weten zijn ze veranderd in de Volwassen Man.
  Bij de Volwassen Man heeft de stille wanhoop al behoorlijk wat gaten in de moraal geslagen, maar als het een beetje meezit heeft hij nog net genoeg energie om op zaterdagmiddag vriendelijk tegen zijn vrouw te blijven als ze hem vraagt of hij niet even kan gaan informeren waar de Libresse Supra Light Ultra Thin Sanitary Plus Night Sensibility ligt, aangezien deze vanwege de bonus vier cent goedkoper is als je er vijfhonderdvijfentwintig van koopt.
  Maar ook de Volwassen Man mag zich nog in zijn handjes knijpen, want hij is nog niet in het stadium van de Oude Man beland.
  De Oude Man In De Supermarkt laat onbarmhartig zien waar het leven van elke man vroeg of laat op uit zal draaien. Hij heeft geen zichtbare identiteit meer, zoals de Volwassen Man die nog wel heeft. Het is onduidelijk of de Oude Man zijn werkende leven heeft gesleten als CEO van een beursgenoteerd bedrijf, brandweerman, topcrimineel of medewerker administratieve zaken.
 
  Wat wel duidelijk is, is dat dit uiteindelijk geen ene moer meer uitmaakt. Of je nu mensen uit een brandend gebouw hebt getrokken, grandioos de fiscus hebt opgelicht of leiding hebt gegeven aan een miljardenorganisatie, uiteindelijk eindigt elke man als een wat schaapachtig, vaag voor zich uit starend, enigszins verfrommeld figuur die in een volle Albert Heijn van zijn vrouw de wind van voren krijgt omdat hij weer met de verkeerde tomaten aan is komen zetten.
  Gedwee laat de Oude Man de liefdevolle beschimpingen van zijn vrouw over zich heen komen, niet luisterend, maar ontroerd kijkend naar een jongetje dat even verderop triomfantelijk een fles Coca Cola Light omhoog houdt.