Eikenboom

RGB Free, by vivekchugh

Vandaag opende de Volkskrant met een behoorlijk degelijke reportage over de opkomst van extreem-rechts. Ik had persoonlijk nog nooit van 'Erkenbrand' gehoord, maar de beschrijving van dit extremistische clubje komt redelijk geloofwaardig over.
  Zo mag je bijvoorbeeld geen lid worden als je een donkere vriendin hebt, en bestaat een van de hoogtepunten van het lidmaatschap uit het drinken van speciaal bier rond een eikenboom.
  Eigenlijk is het enige wat in de reportage ontbreekt, een kritische blik op de rol van de Volkskrant zelf bij het aanwakkeren van dit soort sentimenten.

 Want wat gebeurt er als je verder bladert?

 Dan kom je terecht bij een artikel met een titel die je vijf jaar geleden nog onmiddellijk als satire had ingeschat: 'Hoe voed ik mijn witte kind op?'

  De strekking van dit absurde staaltje progressieve zelfhaat, is dat blanke baby's per definitie een soort Hitlertjes in de dop zijn, bij wie alleen met draconische maatregelen het inherente racisme de kop valt in te drukken.
  Met stijgende verbazing las ik het van wroeging en zelfbeschuldigingen aan elkaar hangende broddelstukje van een 'witte ouder', die, ze kan er zelf ook niks aan doen, een dochter heeft met 'blond haar en een lichte huid.'
  Ja, blond haar en een lichte huid, dan weet je het wel: de treinen naar het oosten kunnen alvast worden aangezwengeld.
 Na vijf pagina's van deze blank-progressieve zelfkastijding door te hebben geworsteld, begon ik ineens erg te verlangen naar een lekker gekoeld speciaal biertje, bij voorkeur genuttigd onder een eikenboom.

Zwarte Piet

Foto: Wikimedia Commons

 Die opgewonden standjes van het Kick Out Zwarte Piet-clubje hebben natuurlijk helemaal gelijk: Zwarte Piet is vreselijk uit de tijd. Ooit bedoeld als afschrikwekkend hulpje van Sinterklaas, is hij het lachertje van de mythe geworden.
  Welk kind is er tegenwoordig nog bang voor iemand met een zwart gezicht? Als je zwarte mensen elke dag bij de bakker tegenkomt, is het verrassingseffect er wel een beetje af.
  En het werd al steeds armzaliger, met die gezellige kunstjes en dat strooien met snoepgoed, in plaats van loeren door het zolderraam en een flink pak slaag als je stout was geweest.

  Nee, Zwarte Piet in zijn oude vorm kan echt niet meer.
  Willen we Zwarte Piet in ere herstellen en hem zijn oorspronkelijke, afschrikwekkende rol teruggeven, dan stel ik een nieuwe vorm voor deze sidekick voor: de Jihad Piet.
  De Jihad Piet is prima te incorporeren in de Sinterklaasmythe: een oude man met een baard en een heel belangrijk boek in zijn handen, heeft allemaal hulpjes die rondrennen en mensen opblazen, kelen afsnijden en auto's in de fik steken.
  Alleen als je heel erg braaf bent geweest en moeiteloos de halve koran kan citeren, zal Jihad Piet je leven sparen. En als je de hele koran kan citeren, krijg je van Sinterklaas een houten stokje, om 's avonds je tandjes mee te poetsen.
   Met deze relatief kleine ingreep krijgt het traditionele Sinterklaasfeest zijn maatschappelijke relevantie terug: de mythologie sluit weer naadloos aan op de tijdsgeest, en kinderen kunnen weer griezelen om een sidekick die echt een beetje angst inboezemt.
  Ik kan me niet voorstellen dat er een bevolkingsgroep is die hier wat op tegen kan hebben.

Literatuur

RGB Free, by RKIRBYCOM

Charlotte Mutsaers: ik was al fan van haar nadat ik een jaar of acht geleden Koetsier Herfst las, en na die rel over al dan niet doorverkochte kinderporno ben ik alleen maar een grotere fan geworden.
  Wat me bevalt aan Mutsaers is haar grondhouding: 'bekijken jullie het maar, met je kutinterview.'
  Altijd dat gezeur over wat er 'echt gebeurd' is.
  Natuurlijk wordt je daar bokkig van.
  Als iemand in een interview verkondigt dat ze in de woning van haar verloederde en vereenzaamde broer de enige echte boekenkist van Hugo de Groot aantrof, tot de nok toe gevuld met kinderporno, dan lijkt het me duidelijk dat we het domein van de literatuur zijn betreden.
  En als je daar een probleem mee hebt, bel je de politie maar.