vrijdag 8 december 2017

Triniteit

RGB Free, by UMBERTO
In de donkere dagen van december, lees ik graag over de Beatles. Een van de meest mysterieuze aspecten van dit hartverwarmende kerstverhaal is het raadsel van de transsubstantiatie: hoe is het mogelijk dat de energie van die vier losgeslagen Liverpoolse wildebrassen zo feilloos werd omgezet in tijdloze popklassiekers van ongeëvenaard niveau?

  Door de canon aan Beatles-evangeliën te bestuderen, hoop ik al jarenlang dichter bij een antwoord op dit mystieke raadsel te komen.

  Mijn laatste hypothese is dat we bij de Beatles in feite te maken hebben met een creatieve drie-eenheid: Lennon, McCartney en Martin.
  Oftewel: de melancholiek boze punker, de melodieuze popjongen en de klassieke geschoolde musicus.
 Vooral de rol van George Martin wordt nogal eens onderschat.
 Als producer drukte hij niet alleen maar op 'record', hij speelde een belangrijke rol bij enkele van de sterkste nummers van de Beatles.
 Als voorbeeld van mijn drie-eenheid hypothese, voer ik de ontstaansgeschiedenis van 'In my life' aan, een van mijn all time favoriete Beatles-nummers.

  In het evangelie van Spitz is te lezen hoe dit nummer ongeveer ontstond: Lennon schreef een melancholieke roadtrip down memory lane, McCartney gooide de helft er uit en bracht het terug tot het format van een popliedje, waarna alleen de solo nog ingevuld moest worden.

  'Speel daar maar iets Bach-achtigs', mompelde Lennon, waarna George Martin een klassiek piano-riedeltje aan het nummer toevoegde en het vlees in de Abbey Road studio, tussen de wietwalmen, kopjes thee en broodjes jam door, opeens weer woord was geworden.