Mijn twee katten blijken verontrustend efficiënte moordmachines te zijn. Maandenlang komen ze elke avond met een onthoofde muis, een spartelende nachtvlinder of een bek vol veertjes aanzetten. Ik besluit dat dit zo niet langer door kan gaan.'Jullie zijn een gesel voor de lokale fauna', mompel ik tegen mijn huisdieren. 'De biodiversiteit heeft ernstig onder jullie moordlust te lijden.'
Wekenlang bestraf ik ze als ze met een dood beest aan komen zetten. Ik geef ze een standje, ruim het dode beest op en leg er een boek voor in de plaats.
'Vanaf nu jagen jullie alleen nog op literatuur', verklaar ik. 'Iets anders komt dit huis niet meer in.'
De eerste paar nachten komen ze nog steeds met dode beesten aanzetten, maar dan blijft de deur op slot. Na een week heeft de slimste van de twee het eindelijk door. 's Ochtends ligt er een boek op de mat: Stromboli, van Saskia Noort.
'Mijn God', roep ik. 'Dit is nog erger dan een dode muis. Wat zijn jullie voor katten?'
Beschaamd druipen ze af, maar een paar dagen later is het dan eindelijk zover. Glunderend zitten ze bovenop een boek op me te wachten. Als ik eraan kom stappen ze er elegant vanaf, zodat ik de titel kan lezen: De Heilige Rita, van Tommy Wieringa.
Het is geen Harry Mulisch, maar een kattensnoepje hebben ze wel verdiend.