zaterdag 1 september 2018

Ursa Major

Je doet het internet dicht omdat ze anders
je gedichten stelen. Klapt de muziek naar beneden - luistert
je toekomst neemt de benen. Rent door het halletje naar de straat over de rode plavuizen waar

het leven gaat beginnen en je het licht
aan laat. Vroeger zaten we samen onder de sterren van ons dak. Ik herken nog steeds alleen de Grote Beer. De logica van die andere lichtjes

ontgaat mijn geest. Is het waar dat je de hemel lezen kan
als een levenskaart? Staan al je gedichten daar al klaar en
weten de sterren precies waar je in de toekomst bent geweest?
Is dat waarom je nu de benen neemt?

Onze film werd onderbroken voor de boodschappen
ik kocht een brood, kwam terug zette thee en wat bleek:
de bank was leeg. Was dat wat je bedoelde toen je zei
dat je je erg vermaakte, maar dat de plot je niet echt kon bekoren?

Sorry, ik weet gewoon echt niet in welke volgorde die lichtjes horen.
Maar ik weet wel dat ik met jou het halletje door wou gaan
weg van dit dak waar de hemel altijd schreeuwt. Kunnen we niet samen
je sterrenbeeld achterna?