zondag 7 oktober 2018

En de wind blaast door (channeling Hemingway)

Foto: Wikipedia
Nadat ik opgestaan was, at ik yoghurt met havermout. De yoghurt was koud. Ik vermengde de havermout met de yoghurt en met blauwe bessen. Terwijl ik zat te eten, begonnen de katten onraad te ruiken. Ik was veel te vroeg op, dit betekende dat ze een lange dag alleen zouden zijn. Ze keken afkeurend toen ik de deur afsloot. Toen ik op de fiets naar het station reed, was ik de katten alweer vergeten. Zij waren mij waarschijnlijk al vergeten op het moment dat ik de deur afsloot.

Ik moest aan de andere kant van het spoor zijn. Ik liep door de tunnel om aan de andere kant te komen, de grond was bezaaid met afval. In de stoptrein naar Eindhoven spraken jongetjes over een voetbalspelletje. De bedoeling van het spelletje was om spelers te kopen, die punten konden verdienen voor je fantasie-elftal.

  'Je moet Modric kopen', zei een van de jongetjes. 'Modric is een baas.'
  'Modric is te duur', zei een ander. 'Ik koop Coman, van Bayern.'
  'Coman is geblesseerd.'
  'Daarom is ie nu goedkoop, snap je. Straks scoort hij vet veel punten voor me.'

De jochies bleven bezig tot de laatste halte, toen ze uitstapten keken ze nog niet op van hun telefoontjes. De bus naar het congres werd bestuurd door een jongeman van Marokkaanse komaf. Toen we na een kwartier rijden in de file kwamen te staan, gooide hij de deuren open.

  'Wie uit wil stappen, mag er uit', zei hij. De bus was stampvol, zeker tien mensen verlieten de bus. Er zaten veel Indiërs in de bus, die geen Nederlands verstonden.

  'What's going on', vroeg een van de Indiërs.
  'You can get off the bus if you want', legde een andere passagier uit.
  'Where are we?' vroeg de Indiër.
  'We're almost on the highway.'

  De Indiërs overlegden even in hun eigen taal, en besloten toch maar in de bus te blijven zitten. Ik bedacht me dat het typisch Brabants was om die bus gewoon ergens open te gooien, tussen twee haltes in. Een Amsterdamse buschauffeur zou nooit de deuren open doen tussen twee haltes in. Die sterft nog liever van de honger dan dat ie z'n bus opengooit tussen twee haltes in.
  Ik had ook al gezien hoe de chauffeur twee keer had gewacht op iemand die uit de verte aan kwam rennen om de bus te halen. In Amsterdam was ie met piepende banden opgetrokken.

  'We zijn geen taxibedrijf', zegt zo'n chauffeur dan. 'Dan moet ie maar een taxi bellen.'

 Het congres was afwisselend interessant en saai, rustig en druk. Ik at twee broodjes met zalm, een broodje met rosbief en een klein kommetje yoghurt, met een piepklein lepeltje erin. Toen ik weer thuis was, begroette de ene kat me alsof ik drie weken weg was geweest, de andere keek me aan alsof ze er een beetje genoeg van had dat ik haar weer eens in haar welverdiende rust kwam storen.

zaterdag 6 oktober 2018

Wat ik zeggen wou

RGB Free, by just4you
William Carlos Williams schreef het gedicht 'This is just to say':

I have eaten
the plums
that were in
the icebox

and which
you were probably
saving
for breakfast

Forgive me
they were delicious
so sweet
and so cold


Een vrij geestig gedicht: de verteller biedt zogenaamd zijn excuses aan voor het opeten van de pruimen die iemand anders bewaard had om lekker op te peuzelen bij het ontbijt, maar laat ook doorschemeren dat hij stiekem wel genoten heeft van zijn valse daad.

Het gedicht van Williams inspireerde Kenneth Koch tot het schrijven van vier variaties op dit thema, waaronder:

1.

I chopped down the house that you had been saving to live in next
     summer.
I am sorry, but it was morning, and I had nothing to do
and its wooden beams were so inviting.


De variaties van Koch inspireerden Lieke Marsman op haar beurt tot het schrijven van 'Variaties op Variations on a theme by William Carlos Williams door Kenneth Koch':


1

Ik had acht maanden een relatie met je, maar ik was al die tijd lesbisch.
Ik bleef in je buurt, want je beste vriendin was zo knap.
Sorry.

2

Ik heb iedereen die ik ken verteld dat je een slecht mens bent
en je fiets, die nog in mijn kelder stond, aan een junk gegeven. Ik
vertrouw erop dat je mijn daden zult erkennen als mislukkingen
die anders bedoeld waren.

3

Je lievelingsshirt, het shirt met de ibissen erop
waar je zoveel waarde aan hechtte, bracht ik naar het vuilnis vandaag.
Het deed me veel pijn, maar het lag in de weg,
wat niet waar is.

4

Toen we friet gingen eten heb ik mijn patatzak met de mayonaisekant
je gezicht in geduwd, daarna ben ik lachend het begijnhof uit gerend.
Ik voelde me uitstekend, maar voor jou was het anders,
en dat spijt me.

5

Ik liet mijn hond in je gezicht bijten en je bloedde als een rund.
Vergeef me. Je leek me zo lief en zo zacht die dag
en ik wilde alleen maar kijken of je dat echt was, zo lief
en zo zacht.

Het gedicht van Marsman inspireerde mij tot het schrijven van vijf antwoorden:

1

Lieve schat, dat je lesbisch was
zag ik al
toen je je hoofd door het keukenraam stak en naar mijn beste
vriendin gluurde, terwijl je dacht dat je je verbergen kon
achter een pakje hagelslag.

2

Mijn fiets heb ik teruggekregen van de junk
beneden, in ruil voor de tip
dat er zeventien gram onder je hoofdkussen ligt.

3

Vijf minuten heb ik gehuild om mijn shirt, waarbij aangetekend
dat ik dronken was.

4

Denk niet dat je weet hoe het was voor mij, dat
weet ik zelf niet eens.

5

Je hond beet me in mijn wang en ik voelde niets
dan liefde voor het beest. Hij weet hoe ik heet, hij weet wat ik wil en
het belangrijkste: hij zal nooit iets schrijven, hij leeft.