 |
| RGB Free, by just4you |
I have eaten
the plums
that were in
the icebox
and which
you were probably
saving
for breakfast
Forgive me
they were delicious
so sweet
and so cold
Een vrij geestig gedicht: de verteller biedt zogenaamd zijn excuses aan voor het opeten van de pruimen die iemand anders bewaard had om lekker op te peuzelen bij het ontbijt, maar laat ook doorschemeren dat hij stiekem wel genoten heeft van zijn valse daad.
Het gedicht van Williams inspireerde Kenneth Koch tot het schrijven van vier variaties op dit thema, waaronder:
1.
I chopped down the house that you had been saving to live in next
summer.
I am sorry, but it was morning, and I had nothing to do
and its wooden beams were so inviting.
De variaties van Koch inspireerden Lieke Marsman op haar beurt tot het schrijven van 'Variaties op Variations on a theme by William Carlos Williams door Kenneth Koch':
1
Ik had acht maanden een relatie met je, maar ik was al die tijd lesbisch.
Ik bleef in je buurt, want je beste vriendin was zo knap.
Sorry.
2
Ik heb iedereen die ik ken verteld dat je een slecht mens bent
en je fiets, die nog in mijn kelder stond, aan een junk gegeven. Ik
vertrouw erop dat je mijn daden zult erkennen als mislukkingen
die anders bedoeld waren.
3
Je lievelingsshirt, het shirt met de ibissen erop
waar je zoveel waarde aan hechtte, bracht ik naar het vuilnis vandaag.
Het deed me veel pijn, maar het lag in de weg,
wat niet waar is.
4
Toen we friet gingen eten heb ik mijn patatzak met de mayonaisekant
je gezicht in geduwd, daarna ben ik lachend het begijnhof uit gerend.
Ik voelde me uitstekend, maar voor jou was het anders,
en dat spijt me.
5
Ik liet mijn hond in je gezicht bijten en je bloedde als een rund.
Vergeef me. Je leek me zo lief en zo zacht die dag
en ik wilde alleen maar kijken of je dat echt was, zo lief
en zo zacht.
Het gedicht van Marsman inspireerde mij tot het schrijven van vijf antwoorden:
1
Lieve schat, dat je lesbisch was
zag ik al
toen je je hoofd door het keukenraam stak en naar mijn beste
vriendin gluurde, terwijl je dacht dat je je verbergen kon
achter een pakje hagelslag.
2
Mijn fiets heb ik teruggekregen van de junk
beneden, in ruil voor de tip
dat er zeventien gram onder je hoofdkussen ligt.
3
Vijf minuten heb ik gehuild om mijn shirt, waarbij aangetekend
dat ik dronken was.
4
Denk niet dat je weet hoe het was voor mij, dat
weet ik zelf niet eens.
5
Je hond beet me in mijn wang en ik voelde niets
dan liefde voor het beest. Hij weet hoe ik heet, hij weet wat ik wil en
het belangrijkste: hij zal nooit iets schrijven, hij leeft.