Overdonderend

Foto: flickr, by dmswart

Zoals bekend noemde de grote schrijver Harry Mulisch zichzelf een oeuvreschrijver. Dit om zich te onderscheiden van zinnenschrijvers (daar blijft in vertaling niets van over) en boekenschrijvers a la Dostojevski.
  Het heeft me altijd verbaasd dat de auteur van het boekje 'Het Ene', zo de mist in kon gaan. Het zoeken van het vertelde in de richting van een oeuvre, is uiteraard een grote denkfout. Niet het oeuvre, dacht ik, blijft bij een vertaling overeind, maar de letter. Lang dacht ik dan ook een letterschrijver te zijn. Ik specialiseerde me in de letter F, een letter die ik universele gangbaarheid vond hebben.
  Totdat ik onlangs een nieuwe openbaring kreeg. Ik zat Mulisch dan wel de maat te nemen, maar ook ik had niet goed doorgedacht. Ik was gestopt voordat ik het ultieme had bereikt. Vanaf dat moment werd ik een spatieschrijver. Nu had ik de zaak echt tot de kern teruggebracht, mijn werk kon in geen enkele vertaling meer de mist in gaan. Wereldwijd was mijn stilte overdonderend.