Inzicht

Ik ben verhuisd van het centrum van een dorp 

naar 

RGB free, by mzacha

de buitenwijk van een kleiner dorp. Ik wilde rust en ik dacht die gevonden te hebben, totdat ik 's avonds nietsvermoedend een wandelingetje ging maken door mijn nieuwe buurtje. 

  Ik stapte naar buiten en ademde de weldadige, landelijke avondlucht in. In mijn straatje heerste een doodse stilte en ik sloeg een hoek om in de vaste overtuiging dat het daar niet anders zou zijn.

  Aan het einde van de volgende straat stond echter een heuse file, veroorzaakt door een belachelijk grote vrachtwagen die een onmogelijke draai probeerde te maken.

  Ik trok mijn pet wat dieper over mijn ogen en schuifelde langs de vrachtwagen, die kreunde als een dinosaurus die zich in een stapelbedje probeert op te vouwen. Juist toen ik dacht veilig te zijn, hoorde ik achter me geschreeuw. 

  'Friend! Friend! Highway is closed! Where can I turn?' 

  Een Oostblok-achtige man hing uit het raampje van de vrachtwagen. 'I need to turn,' herhaalde de chauffeur. 'Can you look at the back?'

  Ik knikte, natuurlijk kon ik naar de achterkant van zijn vrachtwagen kijken. De chauffeur stak zijn duim omhoog, zette de draai weer in, draaide deze keer helemaal door en rauste met de achterkant van zijn vrachtwagen moeiteloos twee paaltjes uit de berm.

  Ik staarde even verbijsterd naar die twee paaltjes, ze waren keurig uit de grond getikt, hij had ze niet eens vol geraakt, meer een vriendelijk zetje gegeven. 

  Ik had ernaar gekeken, en ik had er niets aan kunnen doen. 

  Een bescheiden inzicht overviel me in de schemering. 

  Het leven is als een vrachtwagen, God is een chauffeur uit het Oostblok en als die een te krappe bocht neemt val je weerloos in de berm, je staat erbij en je kijkt ernaar, hoogstens wordt er om je heen nog wat getoeterd dat je plaats moet maken voor de andere weggebruikers die weer verder willen met hun reis.