Beleid

RGB Free, by nazreth

Volgens de islamitische prediker Fawaz Jneid is de Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb een 'afvallige moslim en een vijand van de ware islam'. Minister Fred Grapperhaus van Justitie geeft aan van deze 'extremistische uitlatingen' van Jneid te 'walgen'.

  Wat is er nu eigenlijk zo extremistisch aan de uitlatingen van Jneid? In ongeveer de helft van de moslimmeerderheidslanden is geloofsafval strafbaar: zo 'extreem' zijn die uitspraken van Jneid dus helemaal niet.
  Het enige wat Jneid doet, is gedachtegoed uitdragen dat in de islamitische wereld wijdverbreid beleid is.

Genoeg

Foto: Wikipedia

Op een verregend bankje aan het Binnenhof treffen we drs. Mallebrootje in een opvallend neergedrukte stemming aan.

  'Problemen', zucht het bekende Tweede-Kamerlid uit Elst, tevens bedenker van het poetslapje voor kattensnorharen, 'de nieuwe tijd vraagt het uiterste van me.'

  Het jonge ding uit de achterban, zelf inmiddels ook alweer een dagje ouder, slaat teder een arm om de politicus heen.

  'Hij heeft ruzie met Alexander Pechtold', verklaart het jonge ding. 'Vanwege die IQ-kwestie.' Er staat me vaag iets bij over deze controverse, maar het fijne ervan is me even ontschoten.

  'Ik heb alleen maar gezegd dat boeren vaak verstandiger zijn dan stadsmensen', licht de drs. toe. 'Neem nu Boer Biet. Het boerenverstand van zo'n man, daar kan een Pechtold gewoon niet aan tippen. Maar nu schijn ik ineens een racist te zijn.'

  Het Tweede-Kamerlid heft zijn handen ten hemel.

  'Hoe moet ik dit nu weer uitleggen aan mijn achterban?'

  Het jonge ding schuift nog wat dichter naar hem toen, zodat de drs. haar gedachteloos even in de dij knijpt, waarna ze als door een wesp gestoken overeind springt.

  'Handen thuis! Dit is Mien Toe, dit kan echt niet meer.'

  Terwijl het jonge ding verontwaardigd richting Jesse Klaver trippelt die zojuist onder een grote paraplu tevoorschijn is gekomen, zakken de schouders van drs. Mallebrootje nog wat verder omlaag.

  'Misschien is het ook wel genoeg geweest', zucht hij berustend. 'Ik ben oud en moe en heb mijn plicht voltooid.'

Poëzie

In de onwerkelijk lege woning, 's ochtends vroeg
stonden Gorters' Verzen, die ik toen maar opensloeg

RGB Free, by HISKS

om te zien of de dichter de pijn kon verzachten

Wat ik echter niet verwachtte
was dat het verleden op de eerste pagina
me meteen al op lag te wachten

Daar spraken opa's hanenpoten
van oma vastbesloten
om Gorters Verzen aan te schaffen

En haar echtgenoot tijdens Sinterklaas
met die verzen te verrassen, zodat een eeuwigheid
hierna (ik was nog niet eens geboren)

Het mooiste woord in de Verzen te horen
geschreven bleek door opa, meteen vooraan:

de notitie van oma's naam.

De buurvrouw - deel 7

RGB Free, by Jazza

Renovatie

'Ze gaan het plein verbouwen.'  De buurvrouw lachte.

 'Eindelijk zijn ze tot de conclusie gekomen dat er bij professor Heetman een schroefje los zat. Geen waanzinnige manoeuvres meer om naar te kijken.'

  We zaten op onze vaste plek aan het water, het was een van de laatste warme herfstdagen en het afgelopen kwartier hadden we in stilte de zon ons gezicht laten verwarmen.

  'Ik weet eigenlijk niet eens wat ik hier al die jaren zat te doen. Misschien nog steeds op Robert wachten. Maar het is voorbij. Ik heb het kamertje leeggehaald. En die nieuwe spuiten van jou bevallen ook uitstekend. Ik heb me in tijden niet zo goed gevoeld.'

  Er ging een steek door mijn buik.

  'Die nieuwe spuiten', zei ik. 'Misschien moet je daar toch maar mee stoppen. Ze schijnen nog in de experimentele fase te zitten.'

  Schoorvoetend vertelde ik hoe ik Elisabeth was tegengekomen en hoe ze me over had gehaald om de buurvrouw aan de floxotimine te krijgen. Wat ik niet had verwacht, was dat de buurvrouw het wel kon waarderen.

  'Doen jullie dat zo tegenwoordig', grinnikte ze. 'Robert schopte nog gewoon de ketting van zijn fiets om een meisje te versieren. Maar tegenwoordig moet je als man je buurvrouw drogeren om aan de vrouw te komen. Vreemde tijden leven we in.'

  Zo'n tien meter voor onze neus stonden al een tijdlang bouwvakkers aan een keet te knutselen. De dikste had ons al een paar keer opgenomen en kwam nu schommelend onze kant uit.

  'Lekker weertje', riep hij toen hij vlak voor ons stond, alsof de buurvrouw naast verlamd ook wel doof zou zijn.

  'Ik moet jullie vragen te vertrekken. Dit gebied wordt afgezet. We gaan aan de renovatie beginnen.'

  Terwijl we voor het stoplicht naar de Vughterstraat stonden te wachten, vroeg ik aan de buurvrouw waar ze nu ging zitten.

  'Ik denk dat ik verhuis naar de stadswal. Het maakt ook allemaal niks uit. Ik zit graag aan het water en al zit ik in Timboektoe, Robert is er toch wel bij. Hij zal nooit helemaal verdwijnen, maar ik kan hem wel langzaam een beetje loslaten. Jouw inval in mijn kamertje was een wake-up call. Ik zat helemaal vast. Maar we gaan allemaal naar de gallemiezen. De een wat eerder dan de ander, maar we liggen straks allemaal in onze kist. Rouwen is prima, maar op een gegeven moment is het geen rouwen meer, dan is het vluchten geworden. Ik wil Robert niet langer als een excuus gebruiken om niet verder te hoeven leven.'

  'Ik kom graag een keer langs met Elisabeth', zei ik. 'Dan kan ze nog wat uitleggen over die nieuwe medicatie.'

  De buurvrouw knikte terwijl het stoplicht op groen sprong en we voor de laatste keer het oude Heetmanplein overstaken.

  'Ik kijk ernaar uit', zei ze. 'Dan kan je meteen dat lampje even vervangen.'
 
  Einde