maandag 22 juni 2020

Inzichten

Foto: Wikipedia
De hoofdrollen in Nederlandse reclames zijn meestal wit. Daar is de 'branchevereniging van communicatieadviseurs' achter gekomen nadat het 420 STER-reclames uit 2019 heeft laten analyseren door Kantar. De reclames zijn zo geen afspiegeling van de Nederlandse samenleving, een inzicht 'dat de sector pas kreeg na de dood van George Floyd in de VS.'

  Het bericht maakt meerdere emoties bij me los.

  Ten eerste blijkt er in Nederland dus een communicatie-advies-adviesvereniging te bestaan die 'communicatiebureaus helpt succesvol te zijn door het 'delen van kennis over effectievere communicatie.'
   Ik word hier heel erg zenuwachtig van.
   Hoe weet je nu zeker dat de communicatie tussen de communicatie-advies-adviesvereniging en de communicatieadviesbureaus soepel verloopt? Ik heb even gegoogeld, maar er lijkt dus geen communicatie-advies-advies-adviesvereniging te bestaan om dit proces in goede banen te leiden.
   Dat dit land nog niet in een rokende puinhoop is veranderd mag een wonder heten.
   Mijn tweede emotie is medelijden met de werknemer van Kantar die 420 STER-reclames heeft moeten analyseren. Laten we hopen dat hij of zij snel herstelt en misschien kan iemand even een voorstel voor een peiling van het draagvlak inschieten voor een oriënterend onderzoek rond de mogelijkheden voor het zenden van een fruitmand.

  Ten derde is er herkenning.

  Ik had altijd al het vage vermoeden dat Amerikaans politiegeweld en de ondervertegenwoordiging van zwarte mensen in Nederlandse reclames met elkaar moest samenhangen, maar uiteindelijk is er dan toch een communicatie-advies-adviesbureau voor nodig om je even stevig met je neus op de feiten te drukken: George Floyd is dood omdat in Nederlandse reclames de hoofdrol slechts in 16 procent van de gevallen door een persoon van kleur wordt gespeeld.
  Laten we hopen dat de branche door dit rapport wakker wordt geschud en deze tragedies in de toekomst voorkomen kunnen worden.

donderdag 4 juni 2020

Yuppen (5): Engagement

RGB Free, by vintch
Het is druk op hun favoriete terras. Obers snellen tussen tafeltjes door met kaasplankjes en bierpullen, kinderen spelen verstoppertje achter auto's.
   Genietend kijken ze rond. Mark neemt flinke slokken van zijn vedett white, Ellen-Fleur nipt aan een rosé. Tussen hen in ligt een schaaltje bospaddenstoelenkroketjes in truffelmayonaise.
 
  'Ik heb dit zo gemist,' zucht Mark. 'Wat hebben wij de afgelopen maanden afgezien.'
 
  Ellen-Fleur knikt minzaam. Als ze nog drie dagen langer met die autist in hun loft opgesloten had gezeten, had ze zijn elektrische gitaar waarschijnlijk op zijn ongewassen hoofd kapot geslagen.
  Mark heeft net drie foto's van zijn biertje op Instagram gepost. Hij scrollt wat door zijn feed en trekt zijn wenkbrauwen op.
 
 'Iedereen heeft een zwart blokje gepost. Misschien een bug.'
 
  Meteen haalt Ellen-Fleur haar mobiel tevoorschijn. Ze checkt haar app en slaat haar handen voor haar mond.
  'Iedereen is op de Dam', roept ze. 'Protesteren voor racisme. En jij post foto's van bier! Haal die onmiddellijk weg.'
  Snel verwijdert Mark de foto's.
  'Dit is echt zo fout', moppert Ellen-Fleur terwijl ze een bospaddenstoelenkroketje tussen haar zuinige lippen steekt.
  'Wij hadden ook op de Dam moeten staan. Wij zijn toch ook tegen racisme?'
  Mark knikt.
  'Ik ben ontzettend tegen racisme.' 
  'Post meteen een zwart blok,' snauwt Ellen-Fleur. 'En zoek op wanneer de volgende demonstratie is.'

  Mark pijnigt zijn hersens. Hoe krijgt hij een zwart blok in dat venster? Zijn vedett white staat doodgeslagen te verpieteren. De zon brandt in zijn nek en achter hem tikt een kind ritmisch met een stoel in zijn rug. Even ziet hij zijn werkkamer voor zich, zijn elektrische gitaar in de hoek, een kast vol stripboeken en op tv niets anders dan corona-nieuws.
  Hij schudt de dagdroom van zich af.
  Het is tijd om de schouders er weer onder te zetten.
  Hij post een zwart blokje op zijn insta, verklaart dat hij tegen racisme is en wenkt de ober voor een nieuwe vedett white.