 |
| Foto: Wikipedia |
In de roman Hoffman's Honger van Leon de Winter belandt de hoofdpersoon, Felix Hoffman, een verloederende diplomaat, aan het einde van het verhaal in een zomerhuis aan de Vughtse IJzeren Man:
Zijn huis lag verborgen achter struiken en bomen en ook nu, nadat de herfst de bladeren had weggenomen, kon je vanaf de provinciale weg niets van de houten wanden zien.
Ik fiets naar de IJzeren Man terwijl ik denk aan die 'provinciale weg' van De Winter. Eerst dacht ik dat hij daarmee de N65 naar Tilburg bedoelt, maar even verderop staat in het boek:
Hij had geen vaderlandsliefde, stelde hij vast terwijl hij de zandweg naar de provinciale weg tussen Vught en Loon op Zand in het oog hield, want hij had geen vaderland.
Loon op Zand is een rare plaats om te noemen als je de N65 bedoelt. Daarom denk ik dat De Winter weleens een smalle autoweg achter de IJzeren Man kan bedoelen, die inderdaad met wat kronkels en bochten richting Loon op Zand gaat. Ik fiets over deze weg en speur naar een zandweg die naar Hoffmans zomerhuis moet leiden, maar vind niets wat erop lijkt.
Bij de IJzeren Man ga ik op een handdoek zitten, een meter of tien verwijderd van een groep meiden van een jaar of vijftien. Ze gedragen zich als meiden van vijftien, totdat eentje een telefoon tevoorschijn haalt.
Het is tijd om een stukje vlog op te nemen.
Ze gaan in de houding staan, yellen een intro, roepen om de beurt wat naar de camera, sluiten af en gaan weer door met giebelen, terwijl eentje het gemaakte filmpje beoordeelt en alvast wat montagewerk doet.
Ik moet denken aan een andere boekje van De Winter: het boekenweekgeschenk Serenade uit 1995. De hele plot van dat boekje draait om een verdwenen vrouw, die al dan niet op vakantie is, waar ze al dan niet toegang heeft tot een telefoon, 'want die hebben ze niet in alle hotels'. Voor die meiden moet zo'n boekje al een soort Pride and Prejudice zijn, een lichtelijk belachelijke wereld uit grootmoeders tijd.
Even verderop staan een paar jongens in het water te voetballen en te schreeuwen, ze maken geen vlogjes, ze werken op een ouderwetse manier aan hun image: via de sportschool, de zonnebank en het uitstoten van krachtdadige geluiden laten ze merken dat ze viriele en vruchtbare mannetjes zijn.
Het lijkt er echter op dat ze hun energie beter kunnen besteden aan het liken van de video die de dames net hebben opgenomen, misschien kunnen ze er een spitsvondig en verrassend opmerkzame comment onderzetten, zodat de dames zich gezien weten en zich ook begrepen voelen, zoveel is er sinds Pride and Prejudice immers ook weer niet veranderd.