Monument

Pixabay

Reeburgpark in herfstzon

Waar net de dagelijkse strijd begon

Tussen vriendjes uit de vierde klas

'Ik weet zeker dat het een doelpunt was!'

Zeven jochies vliegen heen en weer

Om de bal tussen de jassen te jassen

Dan vliegt hij tegen een zwarte steen

Aan de rand van het verhitte strijdtoneel.

 
Net op school nog spelling gedaan
Trekken de ge-etste letters hen aan
‘Ster-ker’ spelt er één gespannen.
‘Dan de dood’ vult de ander aan.
 
'Dat gaat over de oorlog,' weet de slimste
'Dat je niet moet moorden,' fluistert de zachtste 
'Maar wij hebben gewonnen,' roept de felste
'Laten we maar spelen,' besluit de wijste.
 
De bal rolt door, de steen blijft staan
Als monument voor wat gebeurt
Als spel in ernst overgaat.

Studietijd

Foto: Susanne Marx

In de voortuin zat een jonge merel tussen de hortensia's. Zo'n bruin bolletje dat nog niet kan vliegen en door zijn ouders gevoed moet worden. Die ouders zaten veilig in een nestje, hoog in een boom bij de buurman. Met gevaar voor eigen leven zeilden ze steeds naar beneden om hun nageslacht een worm in de bek te duwen.

  

  Na een paar dagen zat het bolletje bovenin de rododendron: hij was op kamers gegaan. Iets veiliger voor katten, maar echt vliegen wilde nog niet lukken. Weer een paar dagen later was hij nergens meer te bekennen. Ook het nest in de boom van de buurman was verlaten. De rode terror-kater kwam vanaf het einde van de straat aanwandelen. 

  'Weet jij hier meer van?' vroeg ik aan het beest. Hij staarde naar de rododendron, ik meende teleurstelling in zijn groene ogen te lezen. Mismoedig sjokte hij door naar de volgende voortuin, er was vast nog wel ergens een gesjeesde student te vinden.