donderdag 28 november 2013

Gered

Fruit from Richmond
Foto: flickr, by Laurel F
Toen de trein begon te rijden, rolde er vanonder de bank voor mij een rood stuk fruit tevoorschijn. Ik ben niet zo goed met fruit. Het leek op een sinaasappel, maar het was net een stukje exotischer. Aangezien op de bank voor mij iemand eten naar binnen zat te werken, kon het goed zijn dat dit roodachtige stuk fruit van haar was en dat het per ongeluk gevallen was.
  Ik hield het stuk fruit in mijn hand en bestudeerde het. Was dit net in een winkel gekocht, of lag het al drie dagen in deze trein heen en weer te rollen? Ik wilde liever niet met een overduidelijk verrot stuk fruit aan komen zetten, en dan vragen of dit soms van haar was. De onprettige gevolgen hiervan zouden legio kunnen zijn.
  Ik besloot het fruit zolang op de lege plek naast mij te leggen, misschien loste dit probleem zichzelf wel op.
  Een kwartier later lag ik met mijn hoofd tegen de ruit te slapen, toen ik ineens iemand in mijn oor hoorde fluisteren. 'Heb jij mijn fruit', vroeg een vrouw zachtjes. Ik schrok me kapot. Ze had zich omgedraaid en hing half over de leuning voor me. Ze wees naar het nog steeds zeer rode stuk fruit, dat een beetje op zijn gemakje op de zitting lag, in een hoekje tussen mijn tas en de leuning.
  'Is dat uw fruit?', vroeg ik, 'ik wist het niet zeker.' 'Wat fijn dat je hem gered hebt.'
  Tien minuten later liep ik, de exotische fruitredder, gewoon, net als de rest van de mensen, over het perron.

maandag 18 november 2013

Eerlijk

Oprah
Foto: flickr, by Michal Story
Gelezen op Twitter: 'Probeer het boek van @isahoes te kopen overal uitverkocht. Geweldig voor haar!'
  Voor degenen die onder een steen zaten en die het even gemist hebben: Isa Hoes heeft een boek geschreven over haar leven met - en de dood van Antonie Kamerling. In de aanloop naar de release van dit boek was al een juichstemming merkbaar en inderdaad heeft men zich massaal naar de boekhandel gespoed om te lezen over de dood van Antonie Kamerling.

  Het werd ook wel een beetje tijd, want die dode vrouw van Kluun, dat weten we nu wel. Bovendien is kanker wel heel erg 2004. Ik heb het boek nog niet gelezen, maar uit interviews maak ik op dat het leven met Antonie geen pretje was. Dan weer depressief, dan weer manisch. En hij scheen op het einde ook nogal veel te twitteren, daar werd Isa behoorlijk gek van.
  Ik voorzie een mooi project voor een sociaal wetenschapper: leg 'Komt een vrouw bij de dokter' en 'Toen ik je zag' naast elkaar en bepaal wat zwaarder is: leven met een vrouw met kanker of leven met een man met een depressie. Want ons gretig aangeboden medeleven moet natuurlijk wel eerlijk worden verdeeld.

donderdag 7 november 2013

Schimmenspel

snowy street
Foto: flickr, by Graeme Maclean
De regen druilt langs het Singel, ik wandel langs donkere grachtenpanden. Op mijn rug de tas met mijn laptop. Hier en daar brandt licht, voornamelijk in de diepte. Trapjes die naar beneden gaan, in Amsterdam speelt het huiselijk leven zich af onder straatniveau.

  In de verte komt een tram tevoorschijn die ik halen wil, maar ik moet wachten met oversteken, een taxi moet eerst voorbij.
  Terwijl de taxi voorbij glijdt, voel ik dat ik bekeken wordt. In de heldere diepte staren twee blauwe baby ogen me aan. Hij is in een kinderwagen voor het raam geparkeerd, de straat fungeert als levende televisie.
  Voor altijd in zijn onderbewustzijn: het profiel van een man, met beslagen brillenglazen in wazig lantaarnlicht. De man heeft een bult op zijn rug, net als de hoofdpersoon uit het boekje waar zijn moeder hem met verbazingwekkende hardnekkigheid elke avond uit voor blijft lezen. Hij staart de man met de bult aan tot de man ineens begint de rennen, het beeld uit.
  Zijn knisperende neuronen draaien overuren.
  Twintig jaar later schrijft hij een verhaal over een schildpad met haast, een geestig meesterwerk dat in twintig talen verschijnt.
  Als ze aan hem vragen, waar hij het verhaal vandaan heeft gehaald, zal hij zeggen dat het hem inviel toen hij als zestienjarige met zijn eerste vriendinnetje in Artis naar twee reuzenschildpadden stond te kijken. Hij zal er zelf heilig van overtuigd zijn, dat dit de waarheid is.