 |
| RGB Free, by hisks |
Je witte jas mocht je beneden pas aandoen, vanwege de hygiëne. Het gevolg was dat het voorportaal van de snijzaal, een bescheiden ruimte, veranderde in een kleedruimte. Daar heerste sowieso altijd al een sportschoolsfeertje, wat nog versterkt werd wanneer er examen was.
Je kleedt je om, je moet straks gaan presteren: het had je niets verbaasd als ineens het scherpe fluitje van een scheidsrechter had geklonken.
Studenten stuiteren om je heen. Een uit de kluiten gewassen kerel, vergeleken met je bleke middelbareschoolsmoeltje een volwassen man, schreeuwt een tekst uit een hitje van vorig jaar in je oor: 'Ben je geil of wil je koekje?'
Hij heeft zijn blouse al uitgedaan maar zijn witte jas nog niet aangetrokken, hij wekt de indruk dat hij elk moment een halter boven zijn hoofd op gaat heffen.
Als de deur naar de snijzaal opengaat, verstomt het rumoer enigszins.
De amanuensis steekt zijn hoofd om de hoek. Onder gemompel en gegrinnik loop je naar het stoffelijk overschot waar je met je medestudenten de afgelopen maanden aan hebt lopen plukken en snijden. Hoewel je maandenlang omringd bent geweest door doden, heb je geen moment aan de dood gedacht.
De assistent wijst met haar pincet structuren aan, je moet op een papiertje de namen van de betreffende zenuwen, spieren en botten noteren.
Op het moment dat ze de eerste zenuw omhoog trekt, elegant, haar slanke hand in een witte handschoen verpakt, voel je de alcohol van gisteravond door je achterhoofd suizen.
De formaldehyde-lucht prikt in je neus en het zweet breekt je uit.
Tegenover je staat de kerel uit de kleedruimte te grijnzen. Als de assistent even niet kijkt, laat hij je snel op zijn eigen papier het goede antwoord zien.
Na een uur sta je buiten, waar de zon schijnt. Je bent alles alweer vergeten: vanavond is er voetbal op tv, morgen is het feest en ondanks hun stugge pogingen hebben de doden geen enkele indruk op je weten te maken.