vrijdag 31 maart 2017

Box

RGB Free, by LUSI
Anne Fleur Dekker: dat noem ik nou een geschenk uit de hemel. Anne Fleur is de perfecte verpersoonlijking van progressief links: het verbolgen meisje dat stenen naar Geert Wilders wil gooien.
 
  Je komt Anne Fleur sinds een jaar of tien steeds vaker tegen, soms heet ze Aafke, de andere keer heet ze Nina.
  De Anne Fleurs, Aafkes en Nina's hebben een pesthekel aan blanke mannen, zijn gek op moslims, haten Jan Roos, schrijven essays waarin ze het romantisch verlangen ontmaskeren, produceren romans waarin de vrouwelijke hoofdpersoon moreel en spiritueel mijlenver boven haar vriendje verheven is, zijn allergisch voor mansplaining, houden nooit op met uitleggen waarom zij het beter weten en als je kritiek op ze levert ben je een seksist.
  Sinds Anne Fleur kunnen we onszelf bij elk progressief links proefballonnetje de volgende vraag stellen: is dit een redelijk voorstel, of staat Anne Fleur weer eens haar speelgoed door de box te smijten?

dinsdag 21 maart 2017

Geluk

RGB Free, by BRAINLOC
'Door de bal heen slaan', riep de tennisinstructeur aan de overkant van het net. 'Je moet de bal langer voelen.'

  Hij vuurde ballen op mijn backhand af die ik vervolgens ongecoördineerd de tenniszaal door ramde.
  Af en toe raakte ik er eentje goed, die vloog dan netjes naar de overkant, maar ik vrees dat dat meer geluk dan wijsheid was.
  Hoewel ik er niet veel van bakte, had ik me de hele dag nog niet zo goed gevoeld.
   Een veld, een net en een bal: geluk is vooral een kwestie van je wereld zo efficiënt mogelijk verkleinen.

maandag 20 maart 2017

Ananas

RGB Free, by mzacha
Bij het eerste station waar we stopten had ik er alweer genoeg van. Het was al onprettig druk in de trein en het werd straks alleen nog maar drukker.
  Een man werd naar buiten gedragen. Hij werd op het perron gelegd en meerdere mensen ontfermden zich over hem.
  Ik wachtte ondertussen op de volgende trein, in de hoop dat deze wat minder vol zou zijn. In het spoorwinkeltje kocht ik een bekertje fruit.
  Ik prikte ananas op een vorkje toen de ambulanceverpleegkundigen verschenen.
  Erg veel haast maakten ze niet.
  Ze werden met een brancard door een lift naar het spoor omhoog gebracht en kuierden op hun gemakje naar de man op de stenen af.
  Een groepje was al een tijdje met hem bezig, een aparte rol was gespeeld door een kerel die vanuit het niets het groepje binnen was gedrongen, de man op zijn zij had gelegd en er toen weer vandoor was gestoven, alsof hij eigenlijk wel wat beters had te doen.
  Kort nadat de man door de verpleegkundigen was afgevoerd kwam de volgende trein alweer binnen, die gelukkig een stuk leger was.

zaterdag 18 maart 2017

Vuurtje

RGB Free, by BADK
In zijn boek 'Thinking, Fast and Slow' beschrijft Daniel Kahneman twee menselijke denksystemen. Aan de ene kant hebben we een snelle denkmethode. Deze is intuïtief en emotioneel en bood ons evolutionair veel voordelen: in een crisissituatie heb je weinig aan een urenlange afweging over de voor- en nadelen van het wegrennen voor een vijandige stam die je aan hun speren wil rijgen.
  De tweede denkmethode is abstracter, trager en gaat middels het logisch afwegen van argumenten. Helaas laten de recente verkiezingen zien dat we systeem 1 nog steeds maar nauwelijks zijn ontgroeid.

 'Ik heb de stemwijzer ingevuld', hoorde ik een vrouw tegen haar vriendin zeggen. 'Komt daar toch het CDA uit. Dat ga ik niet doen hoor. Ik vind die Buma zo'n rare man.'

  Eigenlijk had haar vriendin haar hierop met een leerboek politicologie op haar hoofd moeten meppen.
  Je vult een stemwijzer in, waarbij je de tijd neemt om na te denken over abstracte ideeën (systeem 2). Vervolgens komt daar iets uit, maar die uitkomst negeer je omdat je een onderbuikgevoel hebt (systeem 1) over de lijsttrekker van de partij wiens ideeën blijkbaar het beste bij de jouwe aansluiten.
  Alsof je nog steeds naast een vuurtje zit te koekeloeren naar een stel mannen die onderling zitten te bekvechten wie er morgen voorop mag lopen, als we die klootzakken van die andere stam eindelijk aan onze speren gaan rijgen.

zaterdag 4 maart 2017

Handelsreizigers

Foto: wikipedia
Om te bepalen welke lijsttrekker de meest betrouwbare indruk maakt, is het misschien wel handig om je voor te stellen dat ze je een stofzuiger proberen te verkopen.
  De bel gaat: Alexander Pechtold aan de deur.

  'Goedemiddag meneer. Heeft u een minuutje?'

  Alexander gaat aan je keukentafel zitten en lult de oren van je kop. Over de stofzuiger, de stofzuigerbusiness, de stand van het land, de kansen en de mogelijkheden voor ondernemers in het bijzonder en de bevolking in het algemeen.
  Na vijf minuten werk je hem met moeite de drempel weer over. Dag Pechtold, met je mooie glimmende zilveren stofzuigertje. Ga maar even iemand anders vervelen.

  Dan Mark Rutte: veel te vrolijk. Het is een prachtige dag, de zon schijnt, je hebt een geweldig huis, met een geweldige vloer, super schoon ook, maar een heel klein beetje stof en precies dat kleine beetje stof, veel stelt het natuurlijk niet voor, daarvoor heeft Mark nu net de ideale stofzuiger in de achterbak van zijn auto liggen.

  Lodewijk Asscher dan: 'Ik was toevallig in de buurt. Op zich mooi buurtje. Beetje weinig moslims. Heb je iets tegen moslims? Weet je wat, ik verkoop jou helemaal geen stofzuiger, moslimhater.'

  Geert Wilders: 'Deze stofzuiger is eigenlijk een anti-moslimapparaat. Zodra er een moslim in de buurt komt begint hij keihard te loeien, om de gebedsoproepen van deze koloniserende, door de linkse elite gepamperde, onze vrouwen verkrachtende islamterroristen te overstemmen.'

  Jesse Klaver: 'Ik ben geen rockster. Ik ben een eenvoudige stofzuigerverkoper. De mensen denken dat ik Jezus ben, maar ik huur alleen maar zalen af om in een strakke spijkerbroek stofzuigers te verkopen. Het gaat mij echt alleen maar om de stofzuiger.'

  Al met al denk ik dat ik uiteindelijk met Van Haersma Buma in zee zou gaan: een degelijke man, die een degelijke stofzuiger verkoopt.
  Je krijgt er een fatsoenlijke garantie bij en hoewel het dan niet het meest flitsende apparaat op de markt is, mag je er van uitgaan dat je de komende vier jaar onder de pannen bent.

woensdag 1 maart 2017

Sympathie

Foto: wikipedia
Hoe dom is de linkse media? Dit lijkt me een redelijke vraag na de tv-uitzending waarin Pauw, Jinek en Pechtold met z'n drietjes een zelfingenomen ad hominem tegen VoorNederland lijsstrekker Jan Roos inzetten.
  Roos verkondigde zich zorgen te maken over 'westerse waarden' die niet door alle immigranten gedeeld lijken te worden, waarna er via een overduidelijk opzetje gehakt werd gemaakt van Roos' eigen normen en waarden.

    'Missie geslaagd', zullen ze bij de NPO gniffelend gedacht hebben, 'die rechtse blaaskaak hebben we voorgoed afgeserveerd.'

  Hebben ze bij de publieke omroep het afgelopen jaar onder een steen geleefd? Hebben ze bij die tv-programma's na Brexit en Trump nog steeds niet in de gaten dat al hun ijverige werk uiteindelijk als een boomerang in hun gezicht klapt?
  Ik zat te kijken naar Roos, hoe zijn redelijke opmerkingen over een reëel probleem door drie man en een joelend publiek onder tafel werden geveegd met het argument: 'maar jij bent een ontzettende lul' en ik had nog nooit zoveel sympathie voor de beste man gevoeld.