Leeftijdsgrens

Foto: wikipedia

Als een columnist het verzonnen had, zou je het te voor de hand liggend vinden: Henk ten Cate die in opspraak komt door een louche deal binnen de taxiwereld.
  Als er één voetbaltrainer is die onweerstaanbaar aan een dubieuze taxichauffeur doet denken, is het Henk ten Cate wel.
  Je hoeft niet heel veel fantasie te hebben om je Henk ten Cate voor te stellen voor een regenachtig station, leunend tegen zijn portier, handen diep weggestoken in een vale regenjas terwijl hij boven een slordig gedraaid sjekkie de reizigers staat te monsteren.
  Ben je eenmaal in zijn taxi gestapt dan mompelt hij iets onverstaanbaars met dat hese stemgeluid, als hij wegscheurt neemt hij twee asielzoekers mee op de motorkap en eenmaal aangekomen op bestemming geeft de meter op raadselachtige wijze het drievoudige aan van het bedrag dat je zelf ongeveer had ingeschat.

  'De meter liegt niet', hijgt Henk, terwijl zijn handen op onheilspellende wijze steeds dieper in die regenjas wegzakken.

  Het lijkt me geen ramp als deze figurant voor een matige maffiafilm het Nederlands Elftal even overslaat. Ik zie het gewoon niet voor me: Henk ten Cate die Davy Klaassen gaat uitleggen waar hij moet lopen als de bal aan de andere kant van het veld bij de linkshalf terechtkomt. We hebben op dit moment een selectie vol keurige schooljongens, die staan naar zo'n hijgende glijcrimineel te staren alsof ze in het verkeerde toneelstuk zijn beland.

  'Gewoon met je poot richting porum van die bijgoochem graaien', dat soort teksten stel ik me voor bij Henk ten Cate.
  En dan een gezicht erbij trekken alsof je bij de cornervlag even nonchalant het wereldraadsel hebt geopenbaard.
  Nee, Henk ten Cate, dat is voetbal uit de oude doos, de tijd dat je nog kon drijven op een vlotte babbel en het charisma van de charmante struikrover.
  Jongens als Donny van de Beek en Appie Nouri, de toekomst van het Nederlands voetbal, zijn frisgewassen VWO-scholieren met een grenzeloos vertrouwen in de goedheid van de mens. Dat soort jongens denken niet in het uitdelen van koekies, die ratelen over looplijnen, inzakkende verdedigende middenvelders en doordekkende backs alsof ze er gisteren nog een mondelinge overhoring over hebben gehad.
  Moderne voetballers die een moderne trainer nodig hebben, de ondergrens qua leeftijd zou ik op 1960 leggen.
  En laat Frank de Boer daar nou nog een mooie tien jaar boven zitten.

Eenheid

RGB Free, by GESINEK

Op Koningsdag sluip ik door de straten op zoek naar goedkope boeken. Ik probeer de indruk te wekken niet echt in deze boeken geïnteresseerd te zijn, omdat ik denk dat dit de prijs zal verlagen. Helaas heeft zelfs de meest onnozele verkoper mijn sluwe plannetje onmiddellijk in de gaten.

   'U houdt echt van boeken', stelt een meisje achter een kraampje vast. Even verderop uit iemand het vermoeden dat ik de andere boeken van een schrijver 'zeker allemaal al heb.' Toch is het een geslaagde rooftocht, met als hoogtepunt een Faust uit 1949.

  Goethe schreef zijn Faust in de 18e en 19e eeuw, er verscheen een Nederlandse vertaling van de Wereldbibliotheek in April/Mei 1911, later een 'vijfden druk' in 1949 en op 27 april 2017, Koningsdag, pak ik een van die vijfde drukken uit 1949 op en vraag hoeveel het moet kosten.

  'Vijftig cent.'

  Het zal wel aan mij liggen, maar ik word een beetje giechelig van de Faust voor vijftig cent.
  Het voorwoord uit 1911 is geschreven door een zekere Carel Steven Adama van Scheltema, die kort medicijnen studeerde, toneelspeler werd om zich daarna 'geheel aan de literatuur te wijden.'
  Deze Scheltema schreef een mooi voorwoord, waaruit echter wel weer eens blijkt dat het achteraf inderdaad mooi wonen is.
  Volgens de tot de literatuur bekeerde voormalig medisch student kon de twintigste eeuw wel eens een periode van prachtige renaissance worden, waarin Goethe's waarden volop tot bloei zouden komen:

  Bedriegen niet alle tekenen, dan beweegt onze tijd zich opnieuw van een verbrokkelde veelheid tot een nieuwer en hoger eenheid, van een verwarde verbijzondering tot een nieuwe, begrepen en beheerste algemeenheid [...] en zal de toekomst onzer eeuw misschien eenmaal als de grote wedergeboorte beschouwen.

  Het lijkt erop dat die verbrokkelde veelheid zich iets minder makkelijk tot een eenheid liet smeden dan Adama van Scheltema in 1911 voorzag.

Verlangen

RGB Free, by RWLINDER

Je hoort weleens iemand verkondigen dat het kapitalisme aan alle oorlogen een einde gaat maken en de wereld in een groot paradijs gaat veranderen.

  'Als iedereen een Xbox heeft, is iedereen tevreden.'

   Ik vrees dat deze mensen de piramide van Maslow niet voldoende bestudeerd hebben. Het zou goed kunnen dat we over honderd jaar allemaal voldoende te eten en te drinken hebben en dat de robots elk moment gratis en voor niets een mooie Xbox voor je in elkaar kunnen sleutelen. Je ziet echter nu al waar het vervolgens heen gaat: als we allemaal goed doorvoed en veilig zijn, schuiven we op naar het volgende level van Maslow's pyramide: 'Behoefte aan waardering en erkenning.'

  Een uitstekende manier om je eigen status te verhogen, is die van de ander te verlagen. Ook kan het helpen jezelf in de slachtofferpositie te manoeuvreren, wat de ander automatisch tot dader en dus minderwaardig maakt.
   De toekomst: een wereld bezaaid met door robots geproduceerde Xboxen en miljarden mensen die de hele dag tegen elkaar staan te schreeuwen dat de ander een fascist is.
  Boekwinkels die uitpuilen met titels als  'Hallo witte mensen', 'Hallo zwarte mensen', 'Hallo kale mensen', 'Hallo kleine mensen', 'Hallo schele mensen', 'Hallo zieke mensen', 'Hallo mensen met een leerachterstand' en 'Hallo mensen die vergeten zijn het vuilnis buiten te zetten.'

  De enige manier om de toekomst nog een beetje leefbaar te houden, is een mensachtige diersoort te creëren die we de hele dag de maat mogen nemen, voor fascist uit kunnen schelden en waar we boeken over kunnen schrijven waarin we uitleggen dat zij de wereld tamelijk onleefbaar hebben gemaakt.
  Slagen we er niet in deze diersoort te creëren dan zou het leven tienduizend jaar geleden in een tochtige grot best wel eens aangenamer kunnen zijn geweest dan het leven in de tweeëntwintigste eeuw.

Genieten

RGB Free, by Lusi

'Ik zag laatst zo'n mooi programma op tv. Het ging over een hele leuke meid. Die ging backpacken en toen ging ze dood.'
 - Dat heb ik ook gezien! Ze had suikerziekte en ze was haar insuline vergeten!'
'Ja, en ze was pas twintig.'
 - Dat is echt zo'n mooi programma. De vorige keer was een jongen van achttien in Taiwan bij het duiken op een rif gesprongen. Hartstikke dood. Echt een ontzettend leuke jongen.'
 - En heb je de aflevering over die gehandicapte vrouw gezien? Die zat in een rolstoel, maar ze wilde toch reizen, echt zo moedig. En toen wilde ze een berg beklimmen en werd ze omhoog getakeld en knapten de touwen. Zo'n levenslustige vrouw die honderd meter naar beneden stuiterde. Ze hebben stukjes rolstoel op kilometers afstand van elkaar weer teruggevonden.
'Geweldig programma.'
 - Echt even genieten.'

Discriminatie

RGB Free, by ERVINBACIK

Onlangs stond er een helder stuk in de Volkskrant van een vrouw die 'klaar' was met het feminisme.
'Er is geen wet die mij ervan weerhoudt net zo succesvol te zijn als een man', verklaarde deze vrouw.
  Dit lijkt me helder, maar waarom blijven mannen dan toch oververtegenwoordigt als het op arbeidssucces aankomt?

  Dat komt natuurlijk door al die discriminerende vrouwen.
  
  Relatiecomedy's zijn een uitstekende spiegel van onze maatschappij en je komt in deze programma's zelden een man tegen die twijfelt aan de relatie met zijn vriendin, vanwege het werk dat ze doet.
  Wat de meeste mannen betreft kan een vrouw van negen tot vijf voor een minimumloon in het slachthuis werken, als ze er 's avonds een beetje leuk bijzit zal het hem verder een rotzorg zijn.
  Het aantal conversaties dat vrouwen op tv over hun partner voeren met betrekking tot zijn werk, zijn echter nauwelijks te tellen.

   'Hij is best wel leuk, maar hij is ook een beetje een weinig ambitieuze loser', is een aardige samenvatting van de conversaties die dag in dag uit over de schaamtevol op de bank hangende man worden uitgestort.

  Deze indoctrinatie mist zijn uitwerking niet: door onderscheid te maken tussen ambitieuze en niet-ambitieuze mannen worden al die kerels ongenadig hard de arbeidsmarkt op gediscrimineerd, waar ze als een dolle aan het werk gaan, om vervolgens te horen te krijgen dat ze eens op moeten houden met het discrimineren van vrouwen.