Vrij

Foto: Wikipedia

Het plan was om de kat eerst maar eens aan een riempje buiten te laten wennen, maar daar dacht de kat anders over.

  Terug naar de dierenwinkel.

  Daar verklaarde de klant voor mij aan de verkoper dat hij zijn dieren graag goed voer wilde voorzetten, maar dat ze bij hem thuis helaas maar heel weinig geld hadden. Om te voorkomen dat ik hier stilletjes in een hoekje bij het konijnenhok om ging zitten huilen, bracht ik een bezoekje aan de ara.
 De prachtige blauw-gele vogel wandelde over zijn stok en keek me een stuk slimmer aan dan de mensen die ik onderweg naar de dierenwinkel was tegengekomen.

  'Is dat een ara', vroeg ik toen de armlastige klant was verdwenen.
  'Jazeker', antwoordde de dierenverkoper. 'Een blauw-gele. Hij is gekortwiekt, maar ik laat de vleugels weer aangroeien. Beesten moeten vrij zijn.'
  Een sympathiek sentiment, waar mijn kat het ongetwijfeld mee eens is.

  'En mag hij dan straks vrij door de winkel vliegen', informeerde ik, mezelf al kostelijke manieren voor de geest halend hoe dit prachtig uit de hand kon gaan lopen.

  'Het is de bedoeling dat hij straks ook gewoon op zijn stok blijft zitten', antwoordde de dierenverkoper afgemeten, een blik op de ara werpend die toevallig net de andere kant uitkeek, alsof hij in de verte iets bijzonder interessants zag en dit hele gesprek helemaal niets met hem te maken had.

  'Mijn kat haat het tuigje', zei ik toen maar. 'Ik vrees dat ik hem weer terug moet geven. Ze vindt het kat-onterend en weigert gediscrimineerd te worden op basis van haar snorharen.'

  Toen ik de dierenwinkel verliet, keken zowel de ara als zijn baasje me na alsof ik degene was die ze niet helemaal op een rijtje heeft.