 |
| Foto: flickr, by Chiot's Run |
Onze buurvrouw nam mijn broertje en mij
vroeger wel eens mee naar de Mongolen. 'Zal ik ze even meenemen naar
de Mongolen', vroeg ze dan over de schutting aan mijn moeder. 'Ze
zijn zo druk vandaag.' De Mongolen liepen rond in een park aan de
andere kant van het dorp. Mijn broertje en ik waren doodsbang voor de
Mongolen. Ze schreeuwden en kwijlden en sommige stormden op je af.
Het was zaak de buurvrouw bij de Mongolen weg te houden, want de
buurvrouw vond ze echt helemaal fantastisch. 'Kijk, daar heb je er één',
schreeuwde ze als ze een Mongool in het vizier kreeg. 'Dat is een
echte hoor', zei ze dan, 'kijk eens hoe raar hij doet. Dat doen
normale mensen niet, hè
jongens. Maar ze kunnen er niets aan doen, zielig hè?'
Nadat we naar de Mongolen hadden
gekeken gingen we soms een taartje eten in het restaurant. Ik was gek
op taartjes, maar de taartjes in het Mongolenrestaurant smaakten me
altijd maar matig.