Het valt niet mee om de moderne cultuur nog een beetje bij te houden. Wie is bijvoorbeeld Peter Thiel? Vorige week verscheen hij in een aflevering van South Park, waarin ze hem belachelijk maakten om zijn theorieën over de antichrist en er was iets met privacyschending.
Inmiddels weet ik dat Peter Thiel een razend rijke Silicon Valley-investeerder is en dat hij er inderdaad aparte theorieën over de antichrist op nahoudt. In het kort komt het erop neer dat Greta Thunberg volgens Thiel weleens de antichrist kan zijn.
Nu ben ik niet de allergrootste fan van Greta Thunberg, maar bij de antichrist stel ik me toch wel iets anders voor.
Het internet lijkt inmiddels te denken dat Thiel zelf de antichrist is. Het eerste argument hiervoor is dat de antichrist (volgens Thiel) voortdurend over de antichrist praat. Het tweede argument is dat 'Peter Thiel' een anagram is van 'The Reptile', wat dan weer aansluit bij de theorie dat we worden geregeerd door een stel reptielen die zich vermomd hebben als invloedrijke mensen, een theorie die Thierry Baudet een paar jaar geleden ook leek aan te hangen.
Reptielen, Silicon Valley-miljonairs, het einde der tijden. Ik begon de moed wat te verliezen, en toen kwam Jesse Welles ook nog met een nieuwe video, waarin hij onder andere zingt:
I watched technopagans baptized by The Reptile in the sun in that California valley of Our Lady Silicon
Antichrists were bargain priced and the sky was oh so clear always sunny, always funny and the end was always near
Een aardig deuntje, maar heel veel wijzer werd ik er ook weer niet van, behalve dat ik in ieder geval niet de enige ben die er steeds minder van begrijpt.
De opstelling met die ene jongen die alleen maar een beetje mee staat te hupsen doet me ook weer denken aan die beroemde video van Dylan, waar aan de zijkant Allen Ginsberg en Bob Neuwirth doen alsof ze een gesprek voeren:
Dylan is hierin wel iets concreter in zijn analyse van de machtsverhoudingen, maar zijn advies is ook weer niet bijzonder praktisch:
Look out kid
they keep it al hid
Better jump down a manhole
Light yourself a candle
Overigens was Dylan er eind jaren zeventig al heilig van overtuigd dat het einde der tijden nabij was en verwarde hij zijn concertbezoekers met lange speeches over de noodzaak van een snelle bekering, nu het nog kon. Laten we dat Peter Thiel echter maar niet vertellen, de wereld is zo al ingewikkeld genoeg.
Vier mannen zitten in een kantoor achter een brede tafel. Achter hun rug hangt het logo van Ajax levensgroot aan de muur. Op een bordje voor hun neus staat ‘directie’.
Man 1: ‘De volgende sollicitant is John Heitinga.’ Man 2: ‘Ah, Johnny. Een echte Ajacied. En een Hollandse jongen.’
Er valt een stilte, in de hoek tikt een klok traag de minuten weg.
Man 1: ‘Hij is iets te laat. Dat kan gebeuren.’ Man 2: ‘Natuurlijk, we zijn allemaal wel eens te laat.’
Na nog eens vijf minuten wachten vliegt de deur van de kamer open. Een man van een jaar of veertig met kaalgeschoren hoofd en enigszins verwilderde ogen valt naar binnen. Struikelend weet hij net nog op de stoel neer te komen die voor hem klaar staat.
Man 1: ‘John, je bent er. Goed om je te zien.’
Heitinga haalt een paar keer diep adem, probeert een wat rustiger houding aan te nemen en zegt:
‘Mijn excuses. Ik kon het niet vinden. Ik heb tien minuten naar dat kaartje beneden in de hal gestaard. Dat vind ik altijd zo moeilijk, om zo’n plattegrond te lezen. Dat je dan op dat kaartje naar links moet en dan weer naar rechts, maar dan begin je te lopen en raak je weer helemaal in de war.’ Man 2: ‘Maar je hebt het toch maar mooi gevonden. Je bent een echte doorzetter.’ Heitinga: ‘Toen ik voor de tweede keer de damestoiletten in was gelopen nam een aardige mevrouw me bij de arm en die heeft me hier naar binnen geduwd.’ Man 3: ‘Ha, Amsterdamse humor, daar houden we van. Wat wil je drinken Johnny? Koffie, thee?
Heitinga vervalt in een diep gepeins dat zeker een minuut duurt.
Man 2: ‘John, ben je er nog?’ Heitinga: ‘Sorry, keuzes maken vind ik vaak wat lastig. Doe maar thee. Of nee, toch koffie. Ja doe maar koffie. Ik ben ook een beetje zenuwachtig. Spreken voor een groep mensen ligt me niet zo.’ Man 4: ‘Nee, daar hebben we allemaal wel eens last van. Maar vertel eens, ben jij een echte Ajacied?
Als de deur een kwartier later dichtvalt achter een uitgeputte Heitinga, slaken de vier mannen een opgeluchte zucht.
Man 1: ‘Bel de gesprekken van morgen maar af. Wat een topper. Ik kan me niet voorstellen hoe dit mis kan gaan.’ Man 2: ‘Helemaal mee eens, dit is onze nieuwe trainer.’ Man 3: ‘Ik roep hem even achterna dat hij de verkeerde kant oploopt.’ Man 4: ‘En hij is zijn tas vergeten.’
Kristin Hersh zat in de radio in de kleine rode radio ze kwam als het avond was als het stil was in huis en in de straat stil was en uit de kleine rode radio waaide die geest die rondjes draaide en draaide en sprak van iets dat je je vaag herinnerde maar je wist niet meer precies wat het was en overdag moest je de wereld vol harde ogen in en ’s avonds wachtte je tot ze weer verscheen tot ze draaide, draaide draaide om je heen
Journalistencollectief 'Woeste Grond' heeft zich de afgelopen maanden op het dorp Esch gestort, waarbij onder meer de integratie van nieuwe bewoners onder de loep is genomen. Het perspectief van de nieuwkomers mocht ik verwerken in een gedicht, wat tijdens een 'Grootste Borrelplank' te lezen is en misschien wel een dialoog op gang kan brengen.
Vorige week vond in Vught een evenement plaats rond de eerste 150 dagen van onze nieuwe burgemeester. Gespreksleider Twan van den Brand interviewde Chantal Nijkerken - de Haan onder meer over haar liefde voor Fanta en haar streven om niet voor haar echtgenoot onder te doen als het op klussen aankomt, persoonlijke wetenswaardigheden die ik in de pauze nog snel in het 'welkomstgedicht' kon verwerken dat ik aan het einde van deze avond voor mocht dragen:
Welkom in Vught
Wees welkom in een vochtige plaats tussen Drunens duin en Dommels water van Helvoirts Broek tot Voorburgs groen van Cromvoirtsedijk tot Mariaplein
Waar mensen hun geloof belijden bij Sint Lambertus en Sint Nicolaas en de rots van Petrus is getransformeerd tot kerk waar men speelt en leert
Waar gebeurtenissen uit het verleden eeuwig doorklinken in het heden naast klaterend schreeuwend zwemplezier nooit meer uit te wissen oorlogskreten
Waar melodieën door het centrum waaien zuiverder dan het overleg tussen dames en heren die na jarenlang vruchteloos duetteren de Speeldoos toch weer aan konden draaien
Waar in de winter, als Kasteel Maurick gehuld is in een donzen deken op straat het ‘alaaf’ volmondig klinkt uit duizenden geel-blauwe kelen
Wees welkom
Burgermeisje met timmermansoog dat voor niemand onderdoet en met een slokje Fanta op
is neergezegen in het huis bewaakt door stenen leeuwen
Dat de keten niet te zwaar zal wegen, dat boze winden het bestuur niet zullen verdelen
Dat de gemeente Vught een voorspoedige tijd zal beleven.
