Speurtocht

RGB Free, by MSCXP

 Bedekt met sneeuw is de wereld zowel zachter als stiller, beide zijn een aanzienlijke verbetering. De sneeuw zet alles in een helder licht en bevriest het filmbeeld. Nog meer dan anders voelt het alsof je door het verlaten decor van je verleden struint.

  Je volgt een spoor in de sneeuw, opeens weet je zeker dat het je ergens naartoe gaat brengen. De stappen zijn trefzeker in het witte poeder geëtst, hier heeft iemand met aandacht de lijnen voor je uitgezet.
  Je slaat een hoek om naar de straat waar je afscheid van haar nam, dat kan geen toeval zijn. Het muurtje waar je vroeger tegen voetbalde komt voorbij. De mooiste goals heb je hier gemaakt, de boze buurman zal inmiddels wel overleden zijn.
  Gedempt hoor je gelach de hoek om waaien: schoolvrienden die je af komen halen voor piekuur in de stad. Bier voor een gulden: vijfentwintig glazen op de bar.
  De voetstappen gaan dichter naar elkaar, je bestemming komt in zicht. De laatste halte, je kijkt omhoog: het appartement waar je al jaren woont. De cd die je bij weggaan had opgezet staat nog steeds te draaien:

  Talking to myself again 
  this time i think i'm getting through.

  Wat wilde je jezelf vertellen? Je weet het niet zeker, maar als je morgen hetzelfde rondje maakt, kom je vast een stukje dichterbij.