Toen ik nog in het centrum van Vught woonde, ging ik regelmatig in het Reeburgpark zitten lezen. Ik herinner me een zomer waarin ik naast het water een dappere poging deed om me door Ulysses heen te werken, wat me, net als in eerdere zomers, niet lukte.
Naast een van de bankjes in het park staat een gedicht van Petra van den Eerenbeemt, de eerste dorpsdichter van Vught:
Onlangs kreeg ik het heugelijke nieuws dat ik als nieuwe dorpsdichter mijn eigen poëziebankje mag maken. Denkend aan de vele uren die ik lezend in het park heb doorgebracht, heb ik het volgende gedicht ingestuurd:
Leeslint
Ga zitten, lees het park
als een boek. Laat de wolken
je hoofd bevolken. Beelden
verschijnen op het hemelblad
weerkaatsen tussen kwetterende
eenden, als uitroeptekens in de plas
die honden lokken, strakgetrokken
met riemen als verbindingsstrepen.
Losgehaakt gaan ze naar
onzichtbare sporen talen
snuffelen komma’s
in het gras, wijken uit voor
een fietser die met kromme rug
de pagina binnen zeilt. Het
voorwiel draaiend als een punt:
een open vraag
waarmee je verder kunt?
Ga zitten, lees het park
als een boek. Laat de wolken
je hoofd bevolken. Beelden
verschijnen op het hemelblad
weerkaatsen tussen kwetterende
eenden, als uitroeptekens in de plas
die honden lokken, strakgetrokken
met riemen als verbindingsstrepen.
Losgehaakt gaan ze naar
onzichtbare sporen talen
snuffelen komma’s
in het gras, wijken uit voor
een fietser die met kromme rug
de pagina binnen zeilt. Het
voorwiel draaiend als een punt:
een open vraag
waarmee je verder kunt?
Het Reeburgpark ligt op een stevige steenworpafstand van de DePetrus, een kerk waarin onder meer de Vughtse bibliotheek is gevestigd. Voorop de kerk hangt een vitrinekast waarin een 'wisselgedicht' geplaatst kan worden. Ook hier mocht ik een gedicht voor schrijven:
Als een buiging van het licht
In de Vughtse Petrus dwaalt
een vrouw langs spitse bogen
ze kijkt door loden ruiten
naar de hemel in de hoogte
Het gekleurde licht wekt geen geloof
de materie is haar te vertrouwd
ze weet hoe het is opgebouwd
ziet enkel een fotonenboog
Haar blik daalt af, blijft rusten op
een lezer in een kring van licht
de wereld opent zich voor hem
in de taal van een gedicht
Hij lijkt in de ban van iets
wat zij zelf nergens vond
een hogere bezieling
een geloven zonder God
Door de kerk vonkt verwachting
als een buiging van het licht
zij kijkt hem vragend aan
hij reikt haar zwijgend zijn gedicht
een vrouw langs spitse bogen
ze kijkt door loden ruiten
naar de hemel in de hoogte
Het gekleurde licht wekt geen geloof
de materie is haar te vertrouwd
ze weet hoe het is opgebouwd
ziet enkel een fotonenboog
Haar blik daalt af, blijft rusten op
een lezer in een kring van licht
de wereld opent zich voor hem
in de taal van een gedicht
Hij lijkt in de ban van iets
wat zij zelf nergens vond
een hogere bezieling
een geloven zonder God
Door de kerk vonkt verwachting
als een buiging van het licht
zij kijkt hem vragend aan
hij reikt haar zwijgend zijn gedicht
Inmiddels woon ik niet meer in Vught, maar in Helvoirt, één van de dorpen die onder de gemeente Vught valt. Een ander dorp dat hieronder valt is Cromvoirt. Het buitengebied tussen Helvoirt en Cromvoirt was lang onderwerp van politiek debat: de Vughtse coalitie wilde hier windturbines plaatsen, om te voldoen aan groene doelstellingen. Totdat onlangs bij een stemming bleek dat de raad in meerderheid tegen was, reden voor PvdA-GroenLinks om uit de coalitie te stappen.
Tegen wind
Politici in Vught met een groen ideaal
Droomden van stroom langs het Drongelens kanaal
Hoge molens moesten dat realiseren
Tot de wind in de raad begon te keren
Vijftien leden stemden tegen
De andere acht konden vertrekken
Nu moet de zon energie op gaan wekken
De raad heeft een klap van de molens gekregen.
Droomden van stroom langs het Drongelens kanaal
Hoge molens moesten dat realiseren
Tot de wind in de raad begon te keren
Vijftien leden stemden tegen
De andere acht konden vertrekken
Nu moet de zon energie op gaan wekken
De raad heeft een klap van de molens gekregen.