Het brein van hersenwetenschapper Dick Swaab heeft onlangs een nieuw boek geschreven: 'Ons creatieve brein.' In een interview vertelt Swaab dat hij met een specifieke uiting van creativiteit, het schrijven van romans, niet zoveel heeft:Tot mijn vijfentwintigste heb ik de Nederlandse literatuur heel goed bijgehouden, alles gelezen, en toen ben ik ermee opgehouden. Ik kreeg elke keer het gevoel dat ik het verhaal al kende. De liefde, en dan alle problemen die daarbij komen, op honderd verschillende manieren.
Ik zit vaak instemmend te knikken als ik een interview met Swaab lees, maar deze opmerking doet me toch ernstig twijfelen aan zijn overzicht op de menselijke conditie. Geen wonder dat je mensen ziet als een input/output apparaatje, als elke roman die je leest op je overkomt als een 'verhaal over de liefde, en dan alle problemen die daarbij komen.' Ik ben misschien geen hersenwetenschapper, maar volgens mij is er dan toch wel iets ernstig mis met je brein.
Tel daarbij op dat Swaab geen gezichten schijnt te kunnen onthouden, dat hij rondloopt met een spuitje met een dodelijke injectie voor elk familielid dat tekenen van de ziekte van Alzheimer dreigt te gaan vertonen en dat hij naar eigen zeggen 'autistische trekken' heeft, en de diagnose lijkt me duidelijk: Dick Swaab is een robot.
En omdat het als robot zo eenzaam tussen alleen maar mensen is, heeft Dick Swaab er zijn levenswerk van gemaakt om aan te tonen dat we allemaal robots zijn: zelfs een robot bevindt zich blijkbaar graag onder bekend gezelschap.