Actualiteit

Als kersverse dorpsdichter zit ik bovenop de lokale actualiteit. Zo las ik dat in er in Helvoirt noodlokalen komen voor Oekraïense kinderen. En in Vught is een pannakooi neergezet voor Vughtse kinderen. Beide gebeurtenissen hebben me geïnspireerd tot een gedicht:

Een nieuw verhaal

Als hij ver van huis is
omdat zijn huis niet meer bestaat
Als hij met zijn moeder
door onbekende straten gaat
 
Als ze in het vreemde dorp
voor het eerst de woorden hoort
in een taal die ze niet verstaat
een natte-aarde-taal
 
Als ze hun woorden kwijt zijn
de nieuwe nog niet kennen
als ze verdwalen in wind en gras
van dit natte groene land
 
Als ze worden neergezet tussen
kinderen van klei en
kinderen van ijs, met oude
en met nieuwe taal
 
Dan ademen ze in en weten:
er begint een nieuw verhaal
 

Een panna geven

In de pannakooi is het

overleven, geen tablets en
pagina’s vegen, maar
bewegen, je wacht
even op het
juiste moment, je stapt
de ander hapt 
je slaat toe maar je was
te traag
 
nu hou je angstvallig
je poten gesloten
 
te laat
 
lachende hoon is je deel
slechts één ding dat baat: snel
die bal weer onder je voeten en
 
schuiven, draaien, tikken
faken en dan, precies
op het juiste moment:
die bal tussen de schenen
vergeefs klappende benen
 
je lacht
 
een panna geven is leven
je bent baas voor een flits
tot je weer mist. In de kooi
duurt een zege nooit lang.

Cirkel

Halverwege de jaren negentig bestudeerde ik in het lokaal van meneer Wetzer de ondergang van Macbeth. Over de verrader Cawdor lazen we: 

Nothing in his life
Became him like the leaving it

Een tekst die ook over Jim Morrison had kunnen gaan, wiens teksten me meer aanspraken dan het vrij onbegrijpelijke Engels van Shakespeare: 

Let's swim to the moon
Let's climb through the tide
Penetrate the evenin' that the
City sleeps to hide

Dertig jaar later zit ik weer in een lokaal met meneer Wetzer en we zijn weer met teksten bezig. Aspirant dorpsdichters en voormalige dorpsdichters werken samen aan gedichten, lezen voor, discussiëren. Aan het eind maakt meneer Wetzer de nieuwe dorpsdichter van Vught bekend. Hij looft mijn winnende gedicht 'Wat je lichaam weet' en benoemt de manier waarop ik het spelen van muziek in de eerste regels verwerkt heb. 

  Het heeft iets van een cirkel, als je een beetje met je ogen knijpt en van goede wil bent. 

Wat je lichaam weet 

Zoals noten zich in je vingers zingen
je handen een melodie blindelings vinden
zo kunnen een bankje, een speelterrein
voor altijd je lichaam binnendringen
 
Een weerhaak in je maag geslagen
een lijn die je het park inhaalt
je hart klopt feller, je mond valt droog
hier zaten jullie oog in oog
 
En verderop, het veldje achter
voor altijd in je vastgeroest
een rekstok in de schemering
haar handen die de stang omsloten
 
Je schommelt traag en stopt abrupt
zet je schrap in eigen schreden
je lichaam zal het nooit vergeten
pint je vast in tijdloos heden