Protest

Een paar dagen geleden dropte Jesse Welles een live concert op YouTube vol kritiek op Amerika met een Amerikaanse vlag op de achtergrond en vol commentaar op de ‘geweldige blanke God’ in muziek die druipt van de religieuze bezieling. Met het eerste nummer ‘The Great Caucasian God’ vliegt hij er meteen lekker in:
 
Upon a missile rode the Lord
Roaring justice is the sword
He was melting off the faces of the damned
 
You have heard of Noah's flood
That tale will pale against the blood
Pouring out and boiling in uranium sands
 
In het refrein doet hij een sarcastische oproep aan de Heer die aardig aansluit bij zekere politieke tendensen:
 
I said, "Lord, be thou near me
Blot out everything that's strange to me
Evеrything that's queer"
 
Het bijtende sarcasme verpakt in een goedmoedig deuntje doet denken aan ‘With God on Our Side’ van Bob Dylan. Wat ook aan Dylan doet denken zijn spitsvondigheden als:
 
He said son, there is no justice
There’s just what
And that just is
 
(In: It Don’t Come Easy)
 
Alsof ze tegen een AI hebben gezegd: creëer een zo authentiek mogelijk overkomende jonge Dylan-kloon voor de eerste helft van de eenentwintigste eeuw. Dat ik niet helemaal uitsluit dat Jesse Welles inderdaad uit de computer komt, lijkt me ook wel een teken van deze tijd.

Mentaal verzuim

Hoor wie klopt daar? Het is de bezorger

met mijn FERM Wire Spool GTA1003
een vederlicht kartonnen doosje
overhandigd als een kattenjong
 
(De bel is losgekoppeld om te ontkomen aan
de dagelijkse terreur van:
 
mannen die leuren met energie
mannen die leuren met vage plantjes
mannen die leuren met trekker en spons –
 
nee ik hoef geen glanzende ramen dat geeft
me het gevoel in een aquarium te wonen een beetje
demping van de buitenwereld bevalt me wel)
 
Ik open het doosje en pak
de grastrimmer uit het schuurtje
en haal
de oude spoel uit de grastrimmer
en stop
de nieuwe spoel in de grastrimmer
en steek
de nylon draad aan beide kanten
door een nauwe opening
en zet
de trimmer terug in het schuurtje
en gooi
de oude spoel in de afvalbak
 
Dit geeft me zeker vijf minuten het gevoel een
functionerende volwassene te zijn
totdat ik surf naar een voetbalsite
en me meng in een discussie tussen
verwarde mannen die je vroeger
met bekertjes gratis automaten-
koffie in de Albert Heijn zag zitten
waar ze de president nog één keer
waarschuwden en de trainer van Ajax
van broodnodig advies voorzagen.
 
Een half uur discussie
over de nieuwe nummer zes van Ajax
ik ben zowel een oude man die de trainer
van Ajax nog één keer waarschuwt
 
als een spijbelende puber die zijn huiswerk
vermijdt, hij heeft zijn hoofd er de laatste
maanden niet echt bij, wel zien we

enige vooruitgang bij handenarbeid.

Verder alles goed

Dat warme weer, het lijkt wel vijftien jaar geleden

toen ik voor Willems Schoenen in Boschveld op de post
zat te wachten met die jongen die ik in moest werken.
 
Met volle tassen post bij het hoofddepot vertrokken:
nee hij had geen water bij, nee zijn fiets was niet
geweldig maar een beetje post bezorgen
moest wel lukken toch?
 
Halverwege even wachten op de tweede lading
kwam goed uit: hij ging bijna onderuit. In dat
tweedehandswinkeltje naast Willems kocht ik
een dichtbundel met daarin de volgende zinnen:
 
Verder gaat alles goed, alleen die ontroering
steeds, dat blijft lastig. Had ik dat al verteld?
 
Wat doet denken aan Eva Crutzen die gisteren bij
Zomergasten een beetje moest huilen om een kind
dat een beetje moest huilen omdat haar vader
bijna dood was en al dat gezever over
 
kunstenaarschap
 
deed denken aan De consequenties van Niña Weijers
dat zich afspeelt in de winter van 2012 -
 
Die winter ja, toen ik begon met die baan in Amsterdam aan
die gracht en voor het eerst in honderd jaar ofzo was die gracht
bevroren je kon buiten de krassende schaatsen
horen en in de tram de collectieve verbazing
van een bevroren Amsterdam en
 
zelf schaatste ik op die slootjes een paar straten verder van
Willems Schoenen waar ik twee jaar eerder 

met die jongen op die postzakken had zitten wachten, 

die jongen die bijna van zijn fiets afgleed en
vertelde over z’n allereerste MP3-speler
dat die sentimentele waarde voor hem had en
over mensen in de Bijlmer (daar kwam hij vandaan)
die op balkons uren in de zon lagen te bakken.
 
Ik wist niets van de Bijlmer maar weet inmiddels wel wat
van het Spui en ik krijg ineens weer zin om te
schaatsen, maar dan wel precies op die slootjes daar in de
buurt van Willems schoenen en het zou fijn zijn
als die jongen ook weer op kwam dagen en
nog steeds over zijn MP3-speler praatte.
 
Maar al die dingen zijn allang verdwenen en geen mens
weet waarheen. Alleen de MP3-speler van die
jongen ligt misschien nog ergens op een vuilnisbelt
te wachten tot iemand, misschien wel een alien,
over duizend jaar de inhoud afspeelt.
 
En dan weet die alien nog steeds niks van postzakken,
Willems schoenen en bevroren grachten in Amsterdam. Zo
gaan die dingen - afgezien daarvan gaat alles goed.

Slecht nieuws

Er zijn mensen die een uitgemergeld kind zien
en denken nu houdt alles op
laten we eerst
die kinderen te eten geven
dan zien we wel weer verder
 
Er zijn ook mensen
die een uitgemergeld kind zien
en denken:
 
‘Dat schiet lekker op
nog een paar miljoen
nu even doorzetten’
 
Dat die laatsten meestal de baas
zijn is slecht nieuws
voor de kinderen in kwestie