Die prachtige goal van Bergkamp tegen Argentinie, kwartfinale WK 98: pass van achteruit van Frank de Boer, perfecte aanname, onder de verdediger doorkappen, met buitenkantje achter de keeper tikken, Kunst:
Stel je voor dat er in de rust camera's in die kleedkamer hadden gehangen. Hadden we Bergkamp op de scheidsrechter horen kankeren, misschien had hij even een groene rochel in de wasbak gelegd. Had dit iets toegevoegd? Natuurlijk niet, het had de mystieke schoonheid van het doelpunt alleen maar verminderd. Voetballers moeten iets onbereikbaars houden, iets mysterieus. Eigenlijk zijn die zinloze interviews al teveel, en ik hoef ook niet in de VI te lezen dat het favoriete boek van Bergkamp 'de ontvoering van Freddy Heineken' is.
Stel je voor dat er in de rust camera's in die kleedkamer hadden gehangen. Hadden we Bergkamp op de scheidsrechter horen kankeren, misschien had hij even een groene rochel in de wasbak gelegd. Had dit iets toegevoegd? Natuurlijk niet, het had de mystieke schoonheid van het doelpunt alleen maar verminderd. Voetballers moeten iets onbereikbaars houden, iets mysterieus. Eigenlijk zijn die zinloze interviews al teveel, en ik hoef ook niet in de VI te lezen dat het favoriete boek van Bergkamp 'de ontvoering van Freddy Heineken' is.
Voetballers bestaan pas, als ze in vol ornaat de arena betreden, daar doen ze hun briljante kunsten, en als ze het veld aflopen, dan verdwijnen ze in de mist, om een week later weer tevoorschijn te komen. Wat daartussen gebeurt, wil ik helemaal niet weten.
Weg met die camera's!