Verdomd, dacht ik, toen ik in 'Veranderlijk en Wisselvallig' van Geerten Meijsing onderstaande passage las:
'Zijn melancholische dadenloosheid, de lethargie van zijn indolentie die was als een wakende staat van bewusteloosheid, liet zich gemakkelijk bezien als het gekwelde piekeren van een overgevoelige natuur. Want het was niet zo dat hij uit luiheid werkeloos bleef, maar omdat zijn geest vervuld was van inwendige visioenen, waardoor het weinig zin leek te hebben zich druk te maken met de praktische werktuigen die zijn opleiding en aanleg hem hadden aangereikt. In zijn indolentie schoot hij niet tekort voor lichamelijke activiteit; zij was de toestand die hij had bereikt doordat hij boven elke handeling dacht te staan en daar te goed voor was.'
(Geerten Meijsing - Veranderlijk en Wisselvallig, uitgave als deel 4 van de AKO Literatuurprijs Reeks, december 2005 - pagina 231)
Voortaan zal ik, als ik met tegenzin sta te stofzuigen, boterhammen sta te smeren of de plantjes water sta te geven, bij mezelf denken:
'Michiel, dit kost je alleen maar moeite omdat je denkt dat je er te goed voor bent. Je inwendige visioenen stellen niets voor, verbeeld je maar niets.'
Ik hoop dat het werkt.