Moties

Foto: Rgb freestock, by Ambroz

Laatst las ik in de regionale krant dat de Vughtse coalitiepartij D66 een motie van treurnis heeft ingediend vanwege de gang van zaken rondom fort Isabella.
 Dat er zoiets bestaat als een motie van treurnis was me tot dan toe ontgaan, maar nu is de beer dan ook los: ik doe niets anders meer dan moties van treurnis inbrengen.
  Balletje gaat weer eens vierentwintig keer heen en weer tussen Veltman en van Rhijn: motie van treurnis richting Overmars is al op de bus.
  Een enkele keer gooi ik er een motie van wantrouwen doorheen, als je eenmaal bent begonnen met die moties gaat het snel, maar ik moet zeggen dat de treurnis toch wel overheerst.
  De definitie van de motie van treurnis luidt: 'een motie waarin wordt uitgesproken dat het orgaan dat de motie aanneemt een bepaalde gang van zaken of een bepaalde opstelling door degene, tegen wie de motie is gericht, betreurt.'
  Vooral met die opstelling kun je helemaal je ei kwijt. Eindelijk heb ik een wapen in handen om de cassiere van de Albert Heijn mijn ongenoegen te laten blijken, als ze naar mijn mening wel heel erg ongeinteresseerd mijn boodschappen scant.
  'Mevrouw', roep ik tegenwoordig, 'de manier waarop u mijn boodschappen scant, bevalt mij maar niets. Ik dien een motie van treurnis in.'
  Soms moet je oppassen met een motie van treurnis. Zo liep ik laatst naast een kinderwagen met daarin een ontzettend lelijke baby die me boosaardig aankeek.
  'Motie van treurnis', mompelde ik tegen de jonge moeder, waarop haar jonge man vroeg of ik een knal voor mijn kop wilde. Hierop antwoordde ik: 'motie van afkeuring', en sloeg snel een hoek om.