André

Foto: rgbstock (free), by Zela

De uitvaart van André Hazes in de Amsterdam Arena, inmiddels alweer tien jaar geleden, blijft
maar terugkomen in mijn herinnering. Waarschijnlijk omdat destijds voor het eerst tot me doordrong dat ook begrafenissen een uitje kunnen zijn.
  'Ga je vanavond ook naar André?', vroeg een student uit mijn prakticumgroepje bij de koffieautomaat aan een vriendin. Waarop die vriendin antwoordde: 'Ja, gezellig.'
  Inmiddels heeft het begrafenisamusement een hoge vlucht genomen, als ik de verhalen mag geloven heeft Gita de mensen een nieuw ijkpunt voor een emotionele high gegeven.
  'Mooi', kon je de koning tegen de minister-president zien zeggen, met een zekere voldoening knikten beide mannen: het entree-geld was niet voor niets betaald. De juichende reacties op de speech van Gita, die zo prachtig vertelde over het verdriet nadat haar moeder uit de lucht was geknald, doen denken aan de juichende reacties op de speech van Frans Timmermans. Nu.nl kwam destijds met een analyse waarom deze speech zo goed was, ik ben benieuwd of ze de speech van Gita ook gaan analyseren.
  Zijn we zo afgestompt dat we in juichen uitbarsten als we eindelijk weer eens wat voelen? Of zijn we altijd zo geweest en deden we vroeger tenminste nog een beetje ons best de ramptoerist in onszelf te onderdrukken?
  Wat het antwoord ook is, ik zie een grote toekomst weggelegd voor het duo Frans en Gita: emotionele speeches voor al uw feesten en partijen, met geen-tranen-geld-terug-garantie.