Dicky

RGB Free, by tabaluga13

Jaap Stam is opgestapt als trainer van Feyenoord, een actie waar de verantwoordelijke beleidsbepalers van de Rotterdamse stadionclub nog steeds een beetje verbijsterd over zijn.

  'Jaap Stam is een echte kerel', verklaarden ze beteuterd op de persconferentie. 'Hij slaat 's ochtends voordat hij naar de training komt vier koude eieren op zijn voorhoofd kapot, die hij naar binnen giet met koffie die getrokken is uit bonen die hij zelf tussen zijn grote mannenklauwen heeft verbrijzeld. Hij heeft dus alles van een echte Feyenoord-trainer, we snappen niet hoe dit mis is gegaan.'

  Nu Stam op zijn blote voeten in twee uur terug naar Zwolle is gerend, is de weg vrij gekomen voor Dick Advocaat. Ik voorspel dat Feyenoord binnen zeven wedstrijden weer netjes derde staat, ik heb namelijk wat ervaring met Dick Advocaat.
  Een paar jaar geleden zat ik vast met een tekst en verzuchtte ik: 'Was er maar iemand om mij even te helpen.'

  Drie seconden later ging de bel. Ik deed open en zag tot mijn verbazing Dick Advocaat in mijn portiek staan. Hij leunde op een klein parapluutje, achter zijn rug haalde Petrovic met een trapje een kat uit een boom.

  'We waren toevallig in de buurt', glimlachte Advocaat. 'Laten we maar meteen beginnen.'

  Hij stoof de trap op, toen ik in mijn werkkamer kwam zat hij al op de hoek van mijn bureau.

  'We moeten terug naar de basis', verklaarde Advocaat, die enthousiast met zijn beentjes boven mijn vloer bungelde. 'Gewoon de woorden in de goeie volgorde zetten en op het einde van de zin een punt.'

  Aarzelend begon ik te tikken, ik voelde Dick Advocaat meekijken.

  'Heel goed', brulde hij ineens in mijn oor. 'En nu doorpakken.'

  Hij sprong van mijn bureau en begon met geheven vuistjes door de kamer te rennen.

  'Rotzak', brulde hij ondertussen door het open raam naar een parkeerwachter. 'Die wagen staat daar prima. Zeljko, attack!'

  Nu pas drong tot me door dat Zeljko Petrovic al vijf minuten in mijn keuken aan het rommelen was, waar hij naar later bleek alle sauzen alfabetisch gerangschikt had en mijn wasmachine had ontkalkt.

  Terwijl door het open raam de ontzette kreten van een parkeerwacht dwarrelden, merkte ik tot mijn verbazing dat de zinnen ineens een stuk vloeiender uit mijn pen rolden. Ik draaide me naar Dick Advocaat om mijn dank uit te spreken, om te ontdekken dat ik weer helemaal alleen was. Ik rende naar het raam: ook Petrovic was verdwenen, net als de bon achter de autoruit en de onthutste parkeerwachter.
  De hele straat was nu een oase van rust, zelfs de kat die de hele ochtend in een boom had zitten miauwen lag met tevreden oogjes naar de zon te knipperen.