Bang

Foto: flickr, by sassyradish

Die relschoppers begrijp ik dus wel. Die hebben gewoon zin om te rellen. Beetje vechten, beetje  stoer doen. Overigens valt het op dat er geen enkele keer de term 'jonge blanke man' valt. Als er daar in Haren vrouwen, Marokkanen of Chinezen waren samengeschoold, dan had iedereen het over vrouwen, Marokkanen en Chinezen gehad. Maar als het blanke mannen zijn dan is iedereen ineens kleuren- en sekse blind. Dan zijn het relschoppers, hooligans of feestvierders zonder nadere aanduiding.
 
  Maar goed, die qua afkomst en geslacht blijkbaar totaal niet nader te determineren groep 'hooligans' begrijp ik dus wel. Maar wat is er met die andere mensen aan de hand? Waarom stap je in vredesnaam ergens in Zuid Holland met een taart op de trein, om die zogenaamd naar een feestje van een meisje te gaan brengen dat eigenlijk helemaal geen feestje geeft, in ieder geval niet voor jou. Wat heb je daar te zoeken als je niet met de ME wilt knokken? Vervelen we ons zo erg dat we met taarten in de trein naar niet bestaande feesten moeten afreizen om ons leven enige zin te geven? Is het ludiek bedoeld? Is het lollige gekkigheid? Als je geen serieus artistiek statement wilt maken lijkt het me een hoop gedoe om een beetje de lollige gast uit te hangen. Gaan ze er de volgende dag op hun werk over vertellen?

  'Ja, ik was gisteren in Haren bij een feestje.'
  'Oh, familie ofzo?'
  'Nee, iemand die ik niet ken had via Facebook per ongeluk een uitnodiging verstuurd en toen heb ik een taart gekocht en toen ben ik met de trein naar Haren gereisd om zogenaamd die taart aan haar te gaan geven.'
  Trekken ze er dan een guitig gezicht bij? En gaan ze daarna op het toilet vijf minuten zachtjes zitten huilen?
  Die hooligans zijn makkelijk aan te pakken: gericht schieten. Maar die andere mensen, die met een taart op de trein stappen om naar niet bestaande feesten af te reizen, daar ben ik echt bang voor.