Duivel

Foto: flickr, by Peter Huys

Als ik beneden de voordeur opendoe, komt de kat van de bovenbuurman me kopjes geven. Het is een zwart katje dat boven wil zijn als het beneden is en beneden als het boven is. Heb je het de voordeur uit laten gaan, dan gaat het twee meter voor de voordeur met een droevig gezichtje naar drie hoog zitten turen. Zit ze op het balkon van de bovenbuurman, dan miauwt ze klaaglijk naar alle lekkere hapjes die beneden over het grasveld hippen.
 
  Zou ze het grasveld alweer vergeten zijn, als je haar beneden aan de straatkant naar buiten laat? Ze moet de flat omlopen om het grasveld te bereiken. In dat geval speelt haar leven zich af in continue verbijstering: is ze boven dan zijn er beneden lekkere vogeltjes, is ze beneden dan zijn de lekkere vogeltjes ineens verdwenen.
  Misschien moet ik haar een keer aan de achterkant naar buiten laten gaan. De vogels zullen me tot in lengtes des dagen vervloeken voor de duivel die ik los gelaten heb.