Mijn inzending voor een schrijfwedstrijd heeft nul likes. Ook voelt niemand zich geroepen er iets over te zeggen. Ik vat dit niet op als een persoonlijke belediging, maar als een belediging voor iedereen die werkzaam is in de waterkokerindustrie. De eerste regels van het verhaal luiden:
Als ik ergens een hekel aan heb, dan is het wel aan mensen die zeggen authentiek te zijn. Deze haat kostte mij onlangs mijn baan, hoewel dit onverwachte ontslag zeker ook toe te schrijven was aan een nauwelijks te onderdrukken hartstocht voor de dochter van de directeur.
Hierna volgt een fascinerend inkijkje in het waterkokerwereldje. Het verhaal is hier te lezen.