 |
| Foto: RGB free, by sailinjohn |
Iemand die met droge ogen zaakwaarnemer Mino Raiola 'het genie achter Zlatan Ibrahimovic' noemt heeft nog nooit langer dan vijf minuten naar een voetbalwedstrijd gekeken.
Als voetballers een genie zijn dan is dat voor vijfennegentig procent aan henzelf te danken. Als matige voetballers toch een leuke carriere hebben dan is dat voor veertig procent aan goede trainers te danken. En als getalenteerde voetballers een puinhoop van hun loopbaan hebben gemaakt dan is dat negen van de tien keer voor honderd procent aan Mino Raiola te danken.
Er zat bij Jinkek een bloedzuiger van honderdvijftig kilo op die bank ontzettend voldaan voor zich uit te kijken. Wanneer in een bedrijfstak mannen als Raiola serieus genomen gaan worden en in talkshows gaan uitleggen hoe het wereldje werkt weet je één ding absoluut zeker: het omslagpunt in totale verrotting is bereikt.
Mino Raiola kan zelf niet voetballen, hij kan voetballers niet beter leren voetballen, het enige wat hij ontzettend goed kan is miljoenen euro's uit het voetbal wegzuigen. En dan ook nog het lef hebben om bij Jinek over je 'stal' te spreken, alsof die Italiaanse pizza-bakker Zlatan, Balotelli en Pogba in zijn achtertuin tegen een bal heeft leren trappen.
Onrust zaaien, stoken, spelers en clubs tegen elkaar opzetten en dat verkopen als 'begeleiding' voor je 'kwetsbare' jongens die een 'vaderhand' nodig hebben. Als hij er niet zoveel geld mee verdiende zou je bijna bewondering voor de schaamteloosheid kunnen hebben.
De nieuwste speler van Raiola die een 'vaderhand' nodig heeft (zo snel mogelijk verkocht moet worden zodat Raiola weer een paar ton kan bijschrijven) is Ricardo Kishna.
Met de Kishna's van deze wereld is ook iets vreemds aan de hand. Ik hoor maar steeds mensen zeggen dat dat een 'jongen van de straat' is. En jongens van de straat krijgen graag uitgebreid uitleg waarom ze niet worden opgesteld. Ook worden jongens van straat graag met respect behandeld en moet je niet op hun teentjes trappen.
Want daar kunnen jongens van de straat niet tegen.
Het is een vreemde omkering van waarden die al een tijdje aan de gang is: van de straat zijn is de nieuwe adel. Vroeger moest je oppassen dat je de hoge heertjes van de betere klassen niet op de gevoelige teentjes trapte. Van de straat betekende juist: weten dat je nooit wat cadeau krijgt, altijd moeten vechten voor je plaatsje en weten dat je alleen op jezelf kunt rekenen. Maar dat is blijkbaar old school van de straat zijn. Tegenwoordig betekent van de straat zijn dat je een soort ghetto-prinsje bent die verwacht dat iedereen voor je in de houding springt en je met zijden handschoentjes aanpakt.
Wat natuurlijk ook niet helpt is dat sommige mensen om de ghetto-prinsjes heen hangen en dat gedrag stimuleren. Ik wil geen namen noemen, maar ik denk daarbij aan iemand die naar eigen zeggen voor jong Oranje voetbalde (hoewel niemand daar enig bewijs voor kan vinden) en het genie achter Zlatan Ibrahimovic is.