 |
| RGB Free, by MZACHA |
Geïnteresseerd zat ik te wachten totdat deze vrouw verwilderd, het haar vol takjes, onze tuin in zou tuimelen.
Helaas gebeurde dat niet.
Het bleef even stil, waarna de vrouw riep: 'Is daar iemand?'
Nu kon me met goed fatsoen niet meer stilhouden, dus beaamde ik dat er inderdaad iemand was.
'Heeft u een hond gezien? Het is een teckel. Ze heet Klaartje.'
Nu had ik inderdaad in de hoek van de tuin, waar een paar flinke bamboebossen staan, geritsel gehoord.
'Volgens mij zit ze daar in de hoek', riep ik over de schutting naar de onzichtbare vrouw. 'Ze zit in de bamboe.'
'Waarom komt ze dan niet?', vroeg de vrouw zich hardop af, waarna ze vertwijfeld weer de naam van de teckel begon te roepen.
Aangezien ik een echte hands-on mentaliteit heb, en ook een spin in het organisatieweb pleeg te zijn, ging ik op onderzoek uit.
Ik schoof wat takken opzij en stelde vast wat er aan de hand was: de teckel had zichzelf compleet klem gelopen tussen twee bamboestokken.
'Ze zit vast', riep ik. 'Ze zit vast in de bamboe.'
Nu zitten we allemaal op ons eigen manier weleens vast in de bamboe en Klaartjes situatie deed me eigenlijk behoorlijk aan mezelf denken, op overdrachtelijke wijze dan, maar voor dat soort reflectie was het nu niet het juiste moment.
Dit was een moment voor actie.
Gedecideerd liep ik het schuurtje binnen, pakte een flinke schoffel, manoeuvreerde deze door de dicht op elkaar staande bamboestokken en trok een van de twee stokken waarin Klaartje zichzelf had vastgelopen naar achteren.
Toen ze de schoffel zag begon ze te keffen alsof haar laatste uur geslagen had en ik was vooral bang dat ze zich na bevrijding als een dolle op mij zou storten, wat gelukkig niet gebeurde.
Nadat Klaartje er verongelijkt vandoor was gestoven, zette ik de schoffel met een voldaan gevoel terug in de schuur.
De redder van in bamboestokken verstrikte beesten had zijn taak weer verricht.