Opluchting

Foto: Pixabay

De uitschakeling van Ajax in de Champions League zal bij veel voetbalsupporters een zucht van opluchting hebben ontlokt. Als je voor PSV of Feyenoord bent, waren de afgelopen maanden bijna ondraaglijk.

  'Mijn zoon is voor Feyenoord', zei René van der Gijp tijdens de voorbeschouwing, 'die kijkt al maanden geen tv meer.'
  Dick Advocaat vond dat onbegrijpelijk ('je bent toch Nederlander'), maar Wilfred Genee begreep het wel: 'dat zijn supporters.'

  Een andere verklaring zou kunnen zijn: 'dat is nu eenmaal tribalisme'.
  Het is vrij ironisch dat er in het voetbal steeds meer verwoede pogingen gedaan worden om het verschrikkelijke fenomeen racisme uit te bannen: racisme is hetzelfde soort tribalisme als waar voetbal al honderd jaar haar bestaansrecht aan ontleent. Het enige verschil is dat het maatschappelijk geaccepteerd is om mensen met het verkeerde voetbalshirtje te haten, terwijl het een doodzonde is om mensen met het verkeerde huidskleurtje te haten.

 Toen Stef Blok een half jaar geleden per ongeluk zei wat hij echt dacht, namelijk dat mensen van nature een beetje racistisch zijn, kwam er bij Pauw een Amnesty-medewerker aanschuiven die op hoge toon verklaarde dat Blok maar eens een dagje bij Amnesty International moest meelopen.
  Dan zou Blok wel inzien dat mensen van nature ontzettend ruimdenkend zijn.

  'Toon mij tien ruimdenkende Amnesty-medewerkers', dacht ik toen. 'En ik toon je een stadion met vijftigduizend schuimbekkende Feyenoord-supporters.'