Emily was een emoe. Ze was de grande dame van het dierenpark. Ze schreed over het gras als een barones en at nog net niet met zilveren bestek. Ze was dol op bananen en als het warm was kreeg ze graag met de tuinslang een badje.Totdat iemand haar 's ochtends aan de rand van het hek vindt. Het grijpt je meer aan dan redelijkerwijs te verwachten valt.
Hier valt een theorie over op te zetten.
Emily is een symbool. Verdriet over Emily is niet alleen verdriet over Emily, het is verdriet over alles en iedereen dat continu maar verdwijnt, opgaat in rook, verdampt alsof het nooit heeft bestaan. Het is het verdriet om een zielig Disney-personage, de kitscherige reclame die je onverwacht naar de keel grijpt. Juist omdat het klein en overzichtelijk is, kan het binnenkomen.
Of je hebt gewoon verdriet om een lieve vogel, dat mag ook.