 |
| Foto: Susanne Marx |
In de voortuin zat een jonge merel tussen de hortensia's. Zo'n bruin bolletje dat nog niet kan vliegen en door zijn ouders gevoed moet worden. Die ouders zaten veilig in een nestje, hoog in een boom bij de buurman. Met gevaar voor eigen leven zeilden ze steeds naar beneden om hun nageslacht een worm in de bek te duwen.
Na een paar dagen zat het bolletje bovenin de rododendron: hij was op kamers gegaan. Iets veiliger voor katten, maar echt vliegen wilde nog niet lukken. Weer een paar dagen later was hij nergens meer te bekennen. Ook het nest in de boom van de buurman was verlaten. De rode terror-kater kwam vanaf het einde van de straat aanwandelen.
'Weet jij hier meer van?' vroeg ik aan het beest. Hij staarde naar de rododendron, ik meende teleurstelling in zijn groene ogen te lezen. Mismoedig sjokte hij door naar de volgende voortuin, er was vast nog wel ergens een gesjeesde student te vinden.