Achterbaks

Foto: flickr, by nhojjohn 58

Moreel dilemma: mag je genieten van een roman waarin de schrijver het verdriet over zijn dode zoon vorm probeert te geven? P.F Thomese schreef de roman 'Schaduwkind' over zijn gestorven baby. Grunberg las het boek en schreef in één van zijn openbare brieven: 'Het dode kind smaakt naar meer.' Het is één van de zeldzame keren dat hij zich positief uitlaat over een andere schrijver. Diezelfde Grunberg ging in een polemiek met van der Heijden volgens de laatste te ver toen hij de zoon van van der Heijden erbij betrok.
  'Huisvrede breuk van de meest achterbakse soort', volgens van der Heijden. En nu is diezelfde zoon dus dood. Als Schaduwkind inderdaad een goed boek is, ik heb het niet gelezen, een dode baby vind ik nog erger dan een dode adolescent, dan kan je je voorstellen dat het dode kind na het dichtslaan van de laatste bladzijde inderdaad naar meer smaakt. Voor een schrijver is alles materiaal. De vuilnisman op dinsdagochtend net zo goed als de dode zoon. Ik heb de eerste bladzijden van Tonio gelezen. Ze zijn prachtig.