Jong

Foto: flickr, by Basil Gloo

Vanaf mijn zonnig balkon kijk ik naar een man die zijn dochter leert fietsen. Er is sprake van een dubbele handicap: het meisje kan niet fietsen en de man is te dik. Na een paar meter trekt hij het niet meer, zijn rode hoofd springt bijna uit elkaar. Het meisje kan haar lol ondertussen niet op. Zoveel aandacht heeft ze waarschijnlijk nog nooit van papa gehad, op zijn vrije dag. Een wit vlaggetje steekt vanaf de bagagedrager recht de Hollandse lucht in.
  Ik lees een boek waarin 75 schrijvers brieven schrijven aan hun jongere ik. Arnon Grunberg wilde niet meedoen, de brief waarin hij dit kenbaar maakte aan de organisatie staat voorin afgedrukt. Het enige advies dat hij zijn jongere ik zou willen geven is dat het beter zou zijn als hij niet geboren was. Zo trekt hij met tien regeltjes toch weer de aandacht in een boek waarin de andere schrijvers braaf hun lesje hebben ingeleverd. Van der Heijden grijpt de opdracht aan om een persoonlijke vete uit te vechten. Campert schrijft: 'je vervangt een woord door een ander woord dat je beter lijkt, dit maakt je tot een schrijver.'
  Een paar keer houdt de man zijn dochter nog vast als hij uit moet hijgen, dan laat hij haar los en fietst ze kraaiend verder. Ze fietst de hoek om, uit beeld. Hij kijkt haar met zijn handen op zijn knieen na.