Vervalsing

Foto: flickr, by Documentally

 'Ajax wordt wéér kampioen door competitievervalsing.' Dat beweert inspanningsfysioloog Raymond Verheijen deze week in V.I. Verheijen onderzocht 27 duizend wedstrijden en kwam tot de conclusie dat clubs die slechts twee rustdagen hebben tussen wedstrijden, aanzienlijk minder kans maken om te winnen. 'De effecten zijn zelfs zo erg dat je de inhaalrace van Ajax van vorig jaar en dit jaar eruit kan verklaren', aldus Verheijen.

Dat laatste is nogal een boude bewering, maar nog niet zo boud als de eerste: dat Ajax dankzij vervalsing straks weer de schaal omhoog mag houden. Laten we even nadenken over wat competitievervalsing precies is: hier is sprake van wanneer de ene ploeg een onrechtmatig voordeel heeft ten opzichte van andere ploegen. Het vermeende voordeel van Ajax is echter niet onrechtmatig, en het woord vervalsing is dan ook misplaatst. Als we ervan uitgaan dat de bevinding van mindere prestaties na twee dagen rust klopt, dan heeft Verheijen geen vervalsing ontdekt, hij heeft een (rechtmatige) factor ontdekt die meespeelt bij het competitieverloop.

Dit is dan één van tientallen (rechtmatige) factoren: behalve het speelschema zijn er onder meer de factoren begroting, de fitheid van de spelers, het aantal blessures en de vorm van de dag. Wanneer  de ene factor je voordeel oplevert (bijvoorbeeld een hoge begroting) kan dat later weer een klein nadeel opleveren (meer wedstrijden moeten spelen en dus minder rust). Dat is nu eenmaal hoe het spel gespeeld wordt, en daar is helemaal niets onrechtmatigs aan. Wanneer je dan toch het woord 'vervalsing' in de mond neemt, geef je een valse weergave van de werkelijkheid. En een valse weergave van de werkelijkheid, dat is nu juist waar iedere integere onderzoeker zich dood voor zou moeten schamen.