Beschaafd

Foto: flickr, by Simon Cocks

Gisteravond zag ik in de Stairway to Heaven, dat café van Henk Westbroek, hoe Arjen Robben een penalty miste en Chelsea de Champions League won.
  Toevallig had ik een maandje eerder ook al in dat café gezeten, toen had ik nog tien minuten naar een sweater van Kurt Cobain staan staren die daar achter een glasplaat hangt, maar dat was nu niet mogelijk: de muren waren bedekt met zwarte doeken en doodshoofden. Er was blijkbaar een thema-avond gepland, hetgeen ook bleek toen de bediening tijdens de verlenging ineens met zwart en wit geschminkte gezichten de glazen begon op te halen, een act die een beetje dood viel aangezien er meer een voetbalsfeertje in het café hing dan een zombie-atmosfeer.

  Maar goed, er waren zowel Chelsea supporters als Duitsers, dus dat beloofde een dolle boel te worden. Er was een morsige man met een baard en een shirtje van Drogba, maar die struikelde toen hij even moest pissen over de toiletjuffrouw, waarna hij jankend zijn armen in de lucht stak en er niets meer van hem werd vernomen.
  Die Duitsers waren behoorlijk fanatiek, zoals je van Duitsers mag verwachten, vooral eentje, een kale jongen die met geheven vuisten opsprong als de enige Nederlander op het veld weer eens een kans om zeep hielp.
  De Engelsen hielden zich rustig, tot Drogba (de echte, op het veld), die laatste penalty binnenschoot. Toen begon er eentje als een wilde op en neer te springen, hij rende naar het scherm en begon recht voor die kale Duitser 'Chelsea Chelsea' te roepen. Vol verwachting loerde ik naar de Duitser: wat ging hij doen? Hij stond op haalde zijn schouders op, mompelde iets in de trant van 'dat is voetbal' en ging aan de bar bij een man die geschminkt was als een zombie een biertje bestellen.
  Duitsers: hemeltergend beschaafd.