Foto: flickr, by Beppie K |
Waar praat de vrouwelijke soort over? Het antwoord is duidelijk: over andere vrouwen. Wat zeggen ze over andere vrouwen? Van alles en nog wat, maar de conclusies die na ellenlange analyses over de afwezige vrouw, zijnde het onderwerp van gesprek, getrokken worden, zijn verrassend éénduidig: de vrouw in kwestie is onzeker. Na deze conclusie knikt iedereen instemmend en wordt er even gezwegen. Hierna komt een andere vrouw aan bod die nodig besproken moet worden en nadat die van alle kanten is belicht, luidt de conclusie, oh verrassing, dat ook deze vrouw waarschijnlijk zeer onzeker is.
Je zou zeggen, kap het hele tussenstuk weg, gooi gewoon een naam in de groep, constateer onmiddellijk dat deze persoon onzeker is, en hou er verder je bek over, maar dat is misschien een wat mannelijke oplossing.
Bovendien, waar moet dan over gesproken worden?
Om deze vraag te beantwoorden, richten we ons op de man. Mannen praten niet heel vaak over andere mannen, en als ze het wel doen is de conclusie meestal dat deze derde man echt een ontiegelijke eikelbijter is, dan wel een toffe gast, een conclusie die prettig snel bereikt wordt. Ook zwijgen mannen meer, maar als ze spreken, is dat veelvuldig over films. Misschien lag het aan de route die ik aflegde, maar als je in een trein een kanon afschiet is de kans bijzonder klein dat je niet een man raakt die net over de nieuwste film zit te oreren, dan wel op een laptop een film zit te kijken, waar hij later het definitieve en onwankelbare eindoordeel over zal geven.
'En daar zal Leonardo DiCaprio het mee moeten doen', zeggen ze er nog net niet achter aan. Waarom de mannen zo stellig in hun mening zijn? Dat lijkt me duidelijk: één en al sluimerende onzekerheid.