Mag ik die Conchita Wurst, oftewel Tom Neuwirth, een ontzettende aansteller en huilbaby vinden? Of ben ik dan een intolerante seksist, homofoob en algeheel slecht mens?
Het is namelijk niet dat ik iets tegen transgenders heb. Als Tommy een
pruik op wil zetten en als vrouw verkleed door het leven wil: mijn zegen
heeft hij. Het probleem bij Tommy lijkt te zijn dat dit niet genoeg is.
Tommy zou rustig als vrouw in een taartjeswinkel kunnen gaan werken.
Praatjes maken met de klanten, taartjes aanbevelen. Sommige collega's
zou hij toevertrouwen dat hij eigenlijk een man is. 'Goh', zouden die
collega's dan zeggen, 'interessant. Heb je de vlaai al bijgevuld?'
Maar dat is dus niet de bedoeling. Dus doet Tommy er nog een schepje bovenop en verft hij een baard op zijn gezicht. Dat is dus gewoon vragen om problemen. En hij gaat met zijn unisex persona meedoen aan talentenjachten en reality-shows.
Maar nog steeds is hij niet waar hij wezen wil. Totdat hij de jackpot raakt: het Eurovisie Songfestival. Eindelijk alle camera's op Tommy gericht, Tommy als het boegbeeld van de homobeweging. Met een middelmatig liedje saboteert hij een muziekfestival en maakt hij er een politieke kwestie van.
Wie is hierbij gebaat? Als homo zou ik niet echt blij zijn met dit huilerige wrak dat zich door twee mannen moet laten ondersteunen om uit een stoel te kunnen komen. Als vrouw zou ik me ronduit beledigd voelen: het is overduidelijk dat Tommy graag de drama-queen uithangt, maar dat hij daar als man de mogelijkheid niet toe heeft. Dus verkleedt hij zich als vrouw en mag hij huilen, kwetsbaar zijn, het middelpunt van de aandacht zijn. Niet echt een boegbeeld voor het feminisme. Of voor de kwetsbare man: blijkbaar moet je je als vrouw verkleden om je kwetsbare kant te kunnen tonen.
We kunnen dus de homo's, de mannen en de vrouwen afstrepen als doel van Tommy's idealisme. Eigenlijk blijft er bij nader inzien maar één belanghebbende over. Tom Neuwirth heeft uitstekend werk gedaan voor de erkenning van Tom Neuwirth.