De voorpublicatie van het eerste hoofdstuk van de biografie over Wim Kieft maakt nieuwsgierig. In tegenstelling tot veel andere voetballers, lijkt Kieft verdacht veel op een romanpersonage. Wat is een romanpersonage? Daar kan je natuurlijk van alles over zeggen, maar persoonlijk vind ik dat een romanpersonage in ieder geval verdwaald moet zijn.
Je kan verdwalen in van alles: een relatie, de literatuur, je eigen verbeelding en dankzij Wim Kieft weten we dat je ook kunt verdwalen in de voetbalwereld. Met verdwalen bedoel ik dan: op een plek terecht komen waar je eigenlijk totaal niet thuis hoort, en waarvan je het vage vermoeden hebt dat je niet de enige bent die dat doorheeft.
Een snuivende, stuiterende en kamelen-rijdende Andy van der Meijde kan natuurlijk behoorlijk vermakelijk zijn, toch zou ik hem niet verdwaald willen noemen. Andy van der Meijde die met veertien pillen in zijn maag omgekeerd op een kameel zittend een kruispunt van Liverpool oversteekt: op de één of andere manier klopt dat gewoon helemaal.
Je hebt niet het idee dat Andy van der Meijde ergens een verkeerde afslag heeft genomen: als hij niet zo goed kon voetballen en lasser of automonteur was geworden, was hij uiteindelijk ook wel met veertien pillen in zijn maag op een kruispunt beland. Het enige dat het voetbal heeft toegevoegd is dat hij geld genoeg had om ook nog een kameel te kopen.
Bij Kieft voelt dat anders. Wanneer Kieft met een gloednieuwe Ajax-tas met de tram naar de training moet, schaamt hij zich kapot: 'En dan de hele rit de angst dat ze me straks misschien nog iets gingen vragen ook. Zo, speel jij bij Ajax, jongen? Ik begon al te blozen bij het idee.’
Hoewel hij zijn best doet om in zijn eerste wedstrijd voor Ajax 1 zo onzichtbaar mogelijk te zijn, blijven ze hem om de één of andere reden toch steeds opstellen. Kieft: Natúúrlijk hoor ik niet in het eerste. Dit is allemaal één grote vergissing.’
En dan wint hij twee seizoen later ook nog de gouden schoen: de ellende kent geen einde. Zoals Josef K in Kafka's proces steeds meer verstrikt raakt in een ondoorgrondelijk rechtsyteem, zo lijkt Wim K langzaam maar zeker in de voetbalwereld verstrikt te zijn geraakt.