'Beste Piet, welkom in de studio. Wat brengt je hier?'
'Dank je, ik ben hier aangeschoven om een taboe te slechten.'
'Ha, een taboe, heel goed. Je hebt in de gaten dat je een rechtvaardiging nodig hebt om met je kop op de televisie te komen oreren. En, voor welk taboe heb je gekozen?'
'Nou, dat was nog helemaal niet zo makkelijk. Ik zag een tijdje geleden die Ingeborg Beugel overal kletsen over haar overgang en toen dacht ik: dat lijkt me ook wel wat.'
'Ik voel een maar aankomen.'
'Ja, blijken mannen dus helemaal niet in de overgang te gaan. Dat schoot dus niet op.'
'En toen?'
'Toen dacht ik aan die keer dat mijn vrouw heel ziek was en ik snel een ticket naar Hawaii boekte om daar in mijn kracht te gaan staan. Er rust een vreselijk taboe op het in de steek laten van stervenden.'
'Ja, vreselijk dat taboe. Maar?'
'Ik wilde net de publiciteit opzoeken toen ik die trut van een Lideweij Bosman bij Humberto Tan precies hetzelfde verhaal hoorde vertellen. Ik gooide bijna mijn bierpul door het scherm.'
'Wat een ellende zeg. Maar vertel: welk taboe is het dan toch geworden? Wat kom je hier bespreekbaar maken?'
'Ik ben echt diep gegaan. Ik heb doorgestoten tot de kern. Er is één vreselijk taboe waar nog in alle talen over gezwegen wordt.'
'Je maakt ons nieuwsgierig Piet.'
'Waar ik over wil praten, en dat doe ik dus om een taboe te doorbreken, ik zit hier niet voor mezelf, ik denk dat miljoenen mensen hier mee worstelen, is dat je er nog steeds niet voor uit mag komen wanneer je een chronische narcist bent die gewoon alles in zijn leven aangrijpt als rechtvaardiging voor een minuutje aandacht.'
'Jemig Piet, daar word ik wel even stil van. Dit komt wel heel erg dichtbij. Zelf kan ik daar natuurlijk over mee praten. Ik moet zeggen..'
'Ho, het ging over mij..'
'Ja maar wat je zegt..'
'Maar de kern is dus...'
'Geef die microfoon eens terug..'
'Ik heb een missie!'