Protest

Foto: wikipedia

Donald Trump, dat is nou echt een man naar mijn hart. De hele wereld vindt je een lul, en dan gewoon nog harder gaan schreeuwen dan je toch al deed. Je kan er veel van vinden, maar ergens vind ik het ook wel sterk.
 
  Hoe gek moeten we het maken wil Donald Trump de handdoek in de ring gooien? Bij de meeste mensen is het voldoende om tijdens de wekelijkse ochtendvergadering kritisch een wenkbrauw op te trekken wanneer ze het woord voeren over de laatste ontwikkelingen binnen het reorganisatietraject rond de herstructurering van de overgangsplannen, waarna ze drie weken lang in een foetushouding onder hun bureau gaan liggen met een duim in de mond vanwege deze 'onrechtvaardige feedbacksituatie'.
  Maar of er nu wereldwijd miljoenen vrouwen verkleed als een vagina de straat opgaan om tegen hem te protesteren, hij afgemaakt wordt in zelfs de meest rechtse talkshows, gepest wordt door een een Zweeds breiclubje voor depressieve huismoeders of dat Arjen Lubach de draak met hem steekt: het zal Trump allemaal aan die dode cavia op zijn hoofd kunnen roesten.

  Satire, protest, trollen, schelden: het gaat gewoon niet opschieten.

  Nog sterker: ik ben er vrij overtuigd van dat dit allemaal volkomen averechts werkt. Iemand als Trump draait op conflict, hoe harder je tegen hem gaat schreeuwen, hoe meer waanzinnige decreten hij uit gaat zitten schrijven achter dat bureau waar standaard zeven andere mannetjes een beetje niks staan te doen.
  Dit lijkt me logisch: ik zou zelf precies hetzelfde doen als ik daar de macht toe had. Zo was ik laatst aan het tennissen en serveerde iemand keihard een ace in mijn servicevak. Daar werd ik bijzonder agressief van en als dat nog even zo door was gegaan had ik een decreet uitgeschreven om keiharde services in mijn richting voorgoed te verbieden.

  We dwalen af.

  Het lijkt me in ieder geval duidelijk wat je moet doen als je Trump wil saboteren: op elke speech, elk decreet, elke losse flodder reageren met een beschaafde doch lichtelijk verveelde instemming.
  Geen gejuich, geen ontzetting, geen geschreeuw, geen video's, geen protestmarsen, geen opinieprogramma's, geen heilige verontwaardiging: gewoon een vriendelijke instemming, ongeveer zoals je vriendelijk knikt wanneer een achterlijke kleuter probeert je aandacht te trekken met een tekening van een artistiek niveau waar de honden gewoon geen brood van lusten.
  Ik verzeker je: daar wordt zo'n man helemaal gek van.
  Binnen drie weken gaat ie ruzie maken met de loodgieter van het Witte Huis, omdat de leidingen bouwtechnisch gezien veel efficiënter aangelegd hadden kunnen worden en binnen twee maanden zit ie weer lekker achter ovale tafels tegen zakenpartners te schreeuwen dat het de grootste losers zijn die hij ooit is tegengekomen.
  Maar ja, dan moeten we dus wel met z'n allen daadwerkelijk een paar maanden onze heilige verontwaardiging binnen houden. Het worden vier turbulente jaartjes.